4 reacties

een dagelijkse gang


De winter is nog niet voorbij maar vandaag schijnt de zon en achter glas is het behaaglijk.
In huis hangt een ietwat slaperige stilte maar dat zegt misschien meer over mij.De derde nacht op rij waarin ik nauwelijks geslapen heb en dat wreekt zich.
In de andere kamer staat het raam open en het geluid van spelende kinderen klimt naar binnen.
Ik herken de stemmetjes, twee broertjes samen in de tuin en aan de opgewonden lachjes en gilletjes zal dat zo omslaan in huilen. Want dan is de oudste te overmoedig, krijgt de jongste er genoeg van en werkt het 'stop, hou op'niet meer.
Er zijn mensen die voor geen goud aan een                      
kinder speelpleintje zouden willen wonen.

Ik vind het heel gezellig. Toegegeven, wanneer er met grote ballen wordt gespeeld houd ik heus mijn hart wel eens vast voor mijn kwetsbare kas.Ieder kind in de buurt weet inmiddels dat die kas er staat. De schommels worden vaak door pubers bezet, als er geen kleintjes zijn en de gesprekken die ik, onzichtbaar in mijn tuin, letterlijk kan verstaan doen mij glimlachen. Er is weinig nieuws onder de zon.Dat vind ik geruststellend. Iedere generatie is tot nu toe opgegroeid met eigentijdse problemen. Maar nog nooit zijn die problemen zo divers geweest als nu.Of vergis ik mij daar in?
Door alle 'social media' komt wat de aandacht trekt meteen binnen en moet er instant gereageerd worden, zonder tijd voor nadenken of eigen mening vormen. De maakbare wereld, zelf onze ministers geloven er in.Er bestaat niet zo iets als maakbare wereld en wie daar uiteindelijk achter komt heeft dan al een prijs betaald.
Maar, dit terzijde. Ik zit achter mijn p.c.tje, in een zachte slaperige lucht en geniet van de stemmetjes die uit een tuin komen. Ik heb bolletjes geplant in mijn oude wasbak die tussen voordeur en schuur staat.Terug gevonden bolletjes, die verwaarloosd in de kas lagen en een paar nieuwe.Nu maar zien wat er gebeuren gaat.Dit is voor vandaag mijn gang van dagelijkse dingen.
De winter is nog niet voorbij maar de zon schijnt en dat is iets om blij mee te zijn. Morgen is er een nieuwe dag met een andere dagelijkse gang.























6 reacties

het huis

Het is verouderd, het huis waarin ik heb gewoond ietwat verwaarloosd, ik wist niet dat het kon gebeuren het lijkt wel meer bewoond,destijds bleef alles zoals het was. De voortuin is versteend,waar zijn de rozen die mijn vader plantte. Het licht valt anders in de kamer, de keuken door- en uitgebroken een muur gesloopt. Haar huid is donkerder dan ik mij herinner,vuurdoorn voor het raam geen inkijk maar ook geen uitzicht meer.Smoezelig dat is het woord. Ook de overbuurvrouw is weg.