2 reacties

wonen en werken

Het is in het begin van de jaren 80 dat wij besluiten ons wonen in het rijtjeshuis totaal om te gooien.
Van onze zolder hebben wij een woonkamer gemaakt en op de begane grond creëerden wij mijn atelier. Omdat de keuken aan die ruimte vast zit wordt de grote ateliertafel ook onze eettafel.
Het voordeel van deze nieuwe indeling is in de eerste plaats dat mijn cursisten niet meer langs de trappen naar boven hoeven,langs de kamers waar dan net onze kindjes in bed liggen en,in de tweede plaats heb ik nu ruimte genoeg  voor drie draaischijven, een keramiek biscuit oven en de grote tafel voor acht personen plus de boetseerbok. Buiten tussen voordeur en schuur wordt een overdekte ruimte gemaakt waar de glazuur spuitinrichting kan staan en in de schuur is ruimte voor een oven die tot porselein temperatuur gestookt kan worden, zo'n 1300 graden.
Van een keurige doorzon eengezinswoning hebben wij een atelierwoning gemaakt.
Dat wij er later ook een huiskamer expositieruimte zullen organiseren, voor één maal in de zes weken, ligt nog in de toekomst verscholen.
Op een stille woensdagmiddag zit ik boven, in de huiskamer, een boek te lezen als ik de voordeur hoor en twee paar snelle voetjes de trappen op roffelen.
   Dag mam, ik wil Jenneke even een foto laten zien, dat mag wel hé? Zonder een antwoord af te wachten duikt mijn jongste de kast in waar op de bodem de dozen met foto's staan. Altijd handig voor afleiding van oorpijn,buikpijn of een onbegrijpelijke verdrietigheid.
Ze gaat niet zachtzinnig te werk, dat kind van mij.
   Hé, waar is het nou, nee dat is'm niet.Hoe kan dat nou, ik had hem toch en dan heel triomfantelijk, ik heb hem. Jenneke wordt tot achter de open kastdeur getrokken en ik probeer te raden over welke foto Rebekka het heeft.
   Moet je nou zien, dat is toch geweldig! Kijk nou, dat neusje! Die oogjes! Dat mondje!! Leuk hé, vind je dat nou niet leuk!
Ik moet bekennen dat ik nu wel bar nieuwsgierig geworden ben, welke foto de uitverkorene is, geen idee. Er komt een opgewonden griet de kast uit, haar rooie haren in de war, de ogen stralend, een foto in de hand.
   Mam, zegt ze, enigszins beschuldigend.Die foto moet je niet in een doos bewaren. Die moet je inlijsten en aan de muur hangen en je moet er iedere dag naar kijken.
Ze drukt mij de foto in de hand en weg zijn ze weer.
   Daàg, we gaan weer buiten spelen, touwtje uit de brievenbus...
De foto heb ik ingelijst en aan de muur gehangen en ja, ik kijk er dikwijls naar, vooral wanneer ik mijzelf een beetje kwijt ben.
En nu hang ik hem aan mijn blogmuur. Een grotere muur heb ik niet.

Bijna drie jaar oud;
f        otograaf Chr.v.d.Poll, Malvastraat 16
Amsterdam-Noord.