12 reacties

Uitstel

Een blog schrijven, dat dringt al een tijdje in mijn hoofd. Maar in dat zelfde hoofd is iets veranderd waar ik niet de vinger op kan leggen. Vaag, misschien niet of toch wel? Mijn schrijven is niet meer zoals het was is mijn gevoel. Al een paar jaar. Is er iets versluierd in mijn hersenen, door de laatste narcose misschien? Of is het gewoon mijn leeftijd. Eens begint toch een soort van stilstand of teruggang. Noem het kwetsbaarheid. Al die vage gevoelens, niet eens zichtbaar voor een buitenwereld, het maakt onzeker. Een blog is zwaarder dan een Facebook-bericht, zo denk ik. Een drempel dus. Ik ga maar mijn bed opmaken, gelukkig is er zo iets als huishouden. Uitstel van..... Schilderen, ook zo iets. Ik zou wel graag weer willen schilderen, alleen pak ik niet mijn verf, mijn penselen. In plaats daarvan zoek ik werk op dat ik niet goed genoeg vind om te bewaren en knip daar stukken uit. Fragmenten van een geheel dat niet voldoet maar als fragment op zich goed genoeg. Uitstel van..... Maar het jeukt, die behoefte om verf te pakken, penselen. Kranten lezen doe ik al mijn hele leven. Je moet je vijand kennen, zei ik altijd dus las ik. Maar ik word er beroerd van. Zoveel ellende overal in de wereld, zoveel oneerlijkheid en vooral zoveel mensen die niet gehoord worden, gezien. Ik ben er van verzadigd. Alleen zolang ik leef maak ik deel uit van de rest, het grote geheel. En ik voel mij schuldig. Kan niet meer werken in een bidonville zoals vroeger, in een nederzetting voor clochards zoals toen. Mijn werkzame leven is voorbij, zei iemand mij laatst. Nu mag je voor jezelf leven en doen waar je zin in hebt. Je hoeft niets meer. Het past mij nog niet. En dan lig ik midden in de nacht wakker en denk ineens: Voor iemand van mijn leeftijd en met mijn geschiedenis ben ik verrekte gezond. En ik tel mijn zegeningen, dat zijn er niet zo weinig. Was dat het signaal dat ik nodig had? Vanmiddag lekker in de tuin gewerkt of beter gezegd de kas. En zit nu een blog te schrijven, niet helemaal tevreden, een beetje moeizaam maar toch. Dus ga ik morgen mijn penselen eens uitzoeken en de verf klaar zetten.