terug


02.02.2011

Toen ik gisteren na een week weer voor het eerst buiten kwam, draaide ik mij meteen weer om, het huis in. "Ik kom wel terug als het warmer is"riep ik naar niemand in het bijzonder.Dat was niet handig want ik moest dringend boodschappen doen. Mijn hele voorraad was geplunderd.Van schrik kocht ik in voor minstens een week.Ik hoop dat het daarna buiten wel aangenamer is.
Het is er al wel, de belofte van zoel en zacht.Voordat deze laatste kou toesloeg heb ik haar, het zoele het zachte, gezien.
In de namiddag, aan het einde van een grijze dag brak de lucht open in het westen.
Een blauwe lucht met daarin roze vegen deed mij naar het raam lopen.Een nog felle gloed van de ondergaande zon was zichtbaar achter de laatste rij daken.Ik moest er mijn nek bijna voor verdraaien want in de winter ligt het punt van zonsondergang meer naar links, vanuit mijn raam gezien.
Maar, het was duidelijk. De kleur van het licht was anders, minder koud, warmer.
Een momentopname, realiseerde ik mij maar ook, het eerste teken van de aankomende lente.
In de tuin ontdekte ik de eerste sneeuwklokjes en terwijl ik er een foto van maakte hoorde ik de zangtoon van de vogels.
Daarna sloeg de winter terug met scherpe kounagels.Ik voelde ze in mijn botten.
Maar toch.... langer licht en soms, voor even, een belofte, in de kleuren in de lucht, in de kleur van het licht en de groene bollenpunten vanuit de grond.

btemplates

3 reacties:

lebonton zei

het is nog maar heel dun, die belofte.
ik liep vanochtend blauw naar de bibliotheek, en grijs weer terug.
ik ben nog geen 10 minuten binnen geweest. jij kent het gebouw, zou dat pand een akelige rol gespeeld hebben?

Athy zei

Nou, Ton, er was eens, in dat gebouw, een organisatie die jou niet zo zorgvuldig behandelde!Maar het pand heeft daar geen schuld aan.De kounagels die ik noemde, die maakten je blauw en grijs..Vandaag is het beter. Groet!

lebonton zei

tja, die organisatie.
er zijn er die om minder in opspraak raakten ;-)

Een reactie posten