verledentijds kusjes




08.08.2011
Vanmorgen bedacht ik mij dat ik het liefst een hartig engels ontbijt zou willen eten.
Warme worstjes, plakje bacon, gebakken tomaatje en één of twee champignonnetjes.
De Herfst stond voor het keukenraam, vandaar.
Dat bracht mij een herinnering van lang geleden. Wij hielden vakantie, drie weken, in Bommerich, zeer Zuid-Limburg.Een prachtig gebied, een leuk vakwerkhuis met scheve vloeren, stevig rose gelakt en een helder gele scheve trap naar boven.Het paste wonderwel bij de witte muren gevakt in zwarte balken. Alleen, het regende dag en nacht. De verhuurster, Roos Vluggen, had zo met ons te doen, dat zij ons iedere morgen een versgebakken vlaai uit haar oven bracht.Wij hadden dagelijks de kachel aan. Met twee kleine kindjes is koukleumen niet gezond.
Ik was ook jarig in Bommerich. En mijn man vroeg wat ik voor mijn ontbijt wilde.
Pannenkoeken, riep ik vanuit een diepe behoefte aan warm.
Samen met een groot boeket, licht verregende veldbloemen, kreeg ik warme, knapperige pannenkoeken met veel stroop.Ook de kinderen kregen hun deel. En sindsdien hebben wij altijd op zondagmorgen pannenkoeken gegeten.
Met een glimlach om de herinnering ben ik naar boven gelopen. Een andere herinnering kwam te voorschijn.
Er was een tijd dat wij met briefjes aan elkaar hingen.De kinderen waren groter en gingen vaak hun eigen gang, hun vader werkte in wisselende uren en ik ging op en neer naar Den Haag, naar de akademie.Het kon gebeuren dat er een zalmslaatje in de koelkast geschoven werd met daarop een briefje "Hannes, smakelijk eten, de kinderen zijn naar een vriendinnetje en om zeven uur weer thuis en ik ben naar de kursus. Tot vanavond laat...".
Op het ogenblik hang ik in mijn eentje van briefjes aan elkaar.
De telefoon gaat en ik maak een notitie op de rand van de krant, die ik ervolgens opruim.Aantekening foetsie.Dit is maar één voorbeeld.Afspraken die ik maak, in haast op de krant, een los floddertje papier, aan de achterkant van een kassabon. Straks zal ik het in mijn agenda....maar dan zijn de papiertjes, over de tafel verspreid, met één armzwaai in een afvalbak geveegd en weg.
Nu begrijp ik waarom het maar niet opschiet met opruimen. Veel moet er weg, veel gaat door mijn handen en niet kunnend beslissen, leg ik het elders.
Eén doos(je) heb ik gered. Met de briefjes van vroeger.Ik heb ze gescand en drie staan nu boven mijn tekst.Sara met haar engels er tussendoor, ze had een goede bui, lees ik daar aan af.Rebeks die haar vader wat moest vragen en een mededeling van eigen pen.Verledentijds kusjes. Ik bewaar ze in een doosje

btemplates

4 reacties:

lebonton zei

een mooie titel voor een mooi verhaal.
de opmerking 'gevakt in zwarte balken' is ook zo lekker.

Athy zei

@ Dank je Ton, voor je reactie. Groet!!

Hippocampi zei

herinneringen spelen een belangrijke rol in het nu
dit schreef je ook al weer een maand geleden,
maar nu met plezier de weemoedige kleuren tot me genomen,

hartelijke groet,

Martin

Athy zei

Dank je, Martin. Groet!!

Een reactie posten