nostalgie?


25.12.2011

De afgelopen week waren er in de krant en op t.v.kleine discussies over de volle kerken op kerstavond.Wat drijft een mens,die alleen op kerstavond naar de kerk gaat. Zelf houd ik het op nostalgie.
De kerstboom met echte kaarsjes, destijds.Het boek van Jaap en Gerdientje, met een mandarijn er bovenop.In het donker naar en van de kerk en overal lichtjes van kaarsen voor de ramen.
Toen de kinderen nog klein waren maakten wij een kerstavondrondje, verschillende jaren achter elkaar, door Amsterdam.
We liepen van het C.S. naar de Krijtberg op 't Singel.Mooi versierd, grote stal en een mooie kerk.Daar bleven wij totdat de kerstliedjes op waren.Nog even dralen bij de uitgang, kijken naar de kaarsjes bij de heiligenbeelden.Sara vroeg "Pap, dat beeld heeft helemaal geen kaarsjes, zo zielig, mogen wij daar een kaarsje neerzetten?"
Ze wees naar het beeld van een man met een kindje op zijn schouder.Al gauw brandden er twee kaarsjes.
Van de Krijtberg liepen we naar Hoppe op het Koningsplein.De kinderen warme chocolademelk en wij glühwein. Vandaar naar de etalages van de Bijenkorf, destijds prachtig ingericht door de gouden hand van Onno Premsela.Die etalages waren een begrip.Vier op rij, elk met een eigen thema en vooral alles in beweging.Van beren tot treintjes, klimmende beestenmooie poppen. noem maar op.Het was altijd guur op de hoek van het gebouw,de volgende stop was de Nicolaaskerk.Even op het rooster staan waaruit warme lucht ontsnapte.We hielden de tijd in de gaten want de trein ging maar om het half uur.Thuis vielen de kinderen om van de slaap maar wij bleven nog even nagenieten.
Nu is alles anders, de kinderen hebben met hun kinderen een eigen traditie in het leven geroepen, maar we zijn wel allemaal bij elkaar.
Ik kan mij voorstellen dat voor de meeste mensen van mijn leeftijd, kerst vooral een feest van herinneringen is, nostalgie.
Inmiddels kunnen wij,met dank aan alle welvaart, hele stadsdelen verlichten. Wij halen met kerst de Efteling naar de stad en in de straat.
Het verhaal van het pas geboren kind is voor de meesten geen geloof meer maar een sprookje.Een keihard sprookje waarin andere kinderen worden vermoord om dat ene onschuldige kind te pakken te krijgen. Een kind dat in alle onschuld geboren is om aan het einde van zijn leven als misdadiger te worden gedood.
Zijn collega, de Dalai Lama wordt als driejarige herkend als de incarnatie van de vorige Dalai Lama en wordt weggehaald van zijn ouders om zijn pad van wijsheid te leren. Was hij niet in ballingschap gegaan, dan zou hij zeker ook gedood zijn, in dit geval door de chinezen die zijn land hebben ingepikt.
Ondertussen, in mijn eigen kleine omgeving, denk ik aan het sprookje dat wij vieren, breng ik presentjes daar waar ik denk dat het nodig is; een kaarsje, een bloemetje,kleine dingen.
Ik geniet van mijn kerstbezigheden en draai de hele dag kerstmuziek. Word ik al dat verantwoorde een beetje moe dan mag Elvis zijn versie van Stille nacht, door mijn huis laten rocken.Zo, weer even voeten op de grond.
Gelukkig de mens die, in deze tijd, zich niet laat overdonderen door alles wat moet, wil je een gelukkige kerst hebben.
Het is niet het feest van de klinkende munt.Het is het feest van het kleine, van aandacht, van de beste bedoelingen.
Ik wens iedereen goede kerstdagen toe en diegenen waarvoor het geen feest kan zijn, hen wens ik uit de grond van mijn hart kracht en sterkte toe.

btemplates

6 reacties:

Unknown zei

jazeker weemoed en nostalgie; de mandarijntjes was ik vergeten, hoe dan ook plezierige dag gewenst

Athy zei

Dank je, Cor, jij ook en de jouwen.Groet!!

Anoniem zei

de Efteling:)))

de kerken zullen mettertijd vanzelf leger worden
ook met kerstavond
mijn man gaat eigenlijk ook alleen met de feestdagen naar de moskee, het is een tijdsverschijnsel, te druk met de dingen van alle dag, je gezin, je werk, het geloof blijft op een schapje liggen voor later

Athy zei

Maar het zou zomaar kunnen zijn, dat hij onderwijl zijn eigen idee gaat vormen.Een bescheiden stap weg van wat de "Ouden"ooit geformuleerd hebben. Groet!!

Zielenroerselen zei

Heerlijk even zitten zwijmelen van jouw nostalgie. ook al is Kerst alweer voorbij. De leesboeken (W.G. vd Hulst)en het mandarijntje in een tasje wat je kreeg na de viering van de zondagschool....Ik herken het helemaal, Athy!

Athy zei

Ja, die mandarijn, dat was toen een hele traktatie; niets zakken van een kilo. Groet!!

Een reactie posten