eindeloze deining

3 juni 2012.

Nu mijn zeebenen zo zachtjes aan weer houten plankjes beginnen te worden, is het tijd mijn blog aan te vullen met mijn reis-beleving, dat inmiddels herinnering is geworden.
De zee, daar ging ik voor. De reis duurde elf dagen en daarvan zouden we vier volle dagen op zee zijn. Inschepen om twee uur in de middag en vertrekken om vier uur. De hele reis hebben wij aangelegd en zijn wij vertrokken op de minuut af.
Natuurlijk moesten wij, mijn schoonzus en ik, die eerste uren het schip volledig verkennen, werd er een redding-oefening gehouden en moesten er nog wat balie-formaliteiten vervuld worden. Maar bij de eerste avondmaaltijd zaten wij op onze plaats met uitzicht op de Noordzee. Een felle korte golfslag met witte schuimkoppen.
Een boot met twee duizend mensen van allerlei nationaliteiten maar, wij gingen voor de zee, de ruimte en rust, daar hadden wij behoefte aan.Al snel vonden wij zulke plaatsen op het schip waar we kregen wat wij wilden, achter ramen van plafond tot grond.Mijlen breed uitzicht, een zonsondergang, te mooi voor woorden en onze eerste nacht op zee. Ik moet bekennen, dat de hectiek van die eerste uren, terugkwam bij het schrijven van deze blog-aflevering.Zoveel dagen niet geschreven,zat ik weer helemaal met mijn handen in het haar , hoe moest het ook alweer.Ben zeker drie kwartier bezig geweest om bij mijn foto's te komen,en dan via mijn dashboard weer terug bij mijn tekst en de gedachte 'hoe moet het ook alweer'niet om te laten slaan in 'ik kan het niet meer'. Het hoort erbij, bij mijn manier van werken en presenteren; het proces van maken dat voor mij nooit gesneden koek zal worden.

btemplates

4 reacties:

lebonton zei

naast zeebenen ook zeehanden. bekend fenomeen. vingers in ruststand roesten. komt vanzelf weer helemaal in orde, af en toe kopje thee en veel terugdenken aan de mooie reis doen wonderen.

Athy zei

Ton, een hart onder de riem steken moet je ook niet uitvlakken, dank je.

svara zei

dat zal wel een indrukwekkende ervaring zijn geweest

Athy zei

Svara, zo indrukwekkend dat ik het moeilijk vind er de juiste woorden voor te vinden. Groet!!

Een reactie posten