eerste schooldag

Zomer 1946 werd ik vier jaar, het hoefde niet maar ik mocht wel naar de kleuterschool.Tot aan die leeftijd heb ik weinig met andere kinderen gespeeld. In oorlogstijd hielden de moeders hun kinderen het liefste thuis.Na 1945 kwam daar wel verandering in, maar nog steeds was ik onder moeders ogen bij wat ik ook deed.De kleuterschool werd voor mij een bevrijding en ik was één van de weinige kinderen die niet huilde toen mijn moeder met een lach zei: Om twaalf uur kom ik weer. Dagdag, veel plezier, tot straks.
Er was veel te zien in het lokaal. De juffrouw imponeerde mij wel, ik vond haar groot met strenge bruine ogen en donker haar. Ze had een oranje gebloemde jurk aan en rode wangen.
Het leukste kwam na het voorlezen van een verhaal en het bekijken van een tekening op het schoolbord. We gingen buiten spelen in de zandbak van het schoolplein.Dat plein lag achter de school, tussen de stadse tuinen van de omringende huizen. Er was een grote boom die schaduw gaf over de zandbak. Die was groot en had een omheining en dak van grof  gaas met een deur in het midden.
Dan konden er geen katten in en geen kindjes uit, zonder dat de juffrouw het merkte.
Hoe ik het voor elkaar heb gekregen weet ik niet. Wel, dat ik mijn vriendje Dikkie wilde halen om ook op die leuke school te komen spelen. De ouders van Dikkie waren bekenden van de kerk en soms ging mijn moeder daar thee drinken en konden wij samen spelen.Hij was het enige kind dat ik toen kende.
Ik ben heel gewoon weg gelopen, niet bedenkend dat zo iets helemaal niet mocht.Ik kwam die zandbak uit, liep door de gang en of de buitendeur nou open stond of dat ik hem open kon krijgen, dat weet ik niet, bekend is dat ik door de Dintelstraat liep en niemand mij tegen hield. Pas bij de Maasstraat kreeg ik het benauwd. Die mocht ik echt niet alleen oversteken, mijn moeder greep mij altijd stevig bij de pols, als we daar op de rand van de stoep stonden. Een grote jongen was mij voorbij gehold, dat had ik wel gezien maar niets erbij gedacht. En toen ik die zelfde jongen weer zag aankomen was ik verbaasd dat mijn moeder meeliep. Hoe kon dat nu? Het was meteen het einde van mijn avontuur. Dikkie bleek op een andere school te zitten en mijn moeder bracht mij weer naar de Dintelstraat. De juffrouw kreeg vreselijk op haar kop, hield mij sindsdien net zo in de gaten als mijn moeder altijd deed en mijn vader kreeg 's avonds bij het avondeten het hele verhaal in geuren en kleuren. Toen leek mijn moeder veel vrolijker. Grote mensen, als klein kind snapte ik de helft niet van ze.

btemplates

5 reacties:

lebonton zei

over het algemeen is de helft snappen al een hele prestatie. wat een leuke foto!

Athy zei

Ondanks de vrijheidsbeperkingen heb ik het heerlijk gevonden op de kleuterschool.De rest van mijn scholenloopbaan vond ik eigenlijk maar niets.Ik ben niet goed in het beantwoorden aan verwachtingen.

Anne Vellinga zei

dit roept herinneringen op..... erg mooi verteld Athy, en superleuke foto! wat een knap kind.

Athy zei

Anne, mijn eerste schoolfoto.

anne vellinga zei

de eerste de beste ;)

Een reactie posten