Uitstel

Een blog schrijven, dat dringt al een tijdje in mijn hoofd. Maar in dat zelfde hoofd is iets veranderd waar ik niet de vinger op kan leggen. Vaag, misschien niet of toch wel? Mijn schrijven is niet meer zoals het was is mijn gevoel. Al een paar jaar. Is er iets versluierd in mijn hersenen, door de laatste narcose misschien? Of is het gewoon mijn leeftijd. Eens begint toch een soort van stilstand of teruggang. Noem het kwetsbaarheid. Al die vage gevoelens, niet eens zichtbaar voor een buitenwereld, het maakt onzeker. Een blog is zwaarder dan een Facebook-bericht, zo denk ik. Een drempel dus. Ik ga maar mijn bed opmaken, gelukkig is er zo iets als huishouden. Uitstel van..... Schilderen, ook zo iets. Ik zou wel graag weer willen schilderen, alleen pak ik niet mijn verf, mijn penselen. In plaats daarvan zoek ik werk op dat ik niet goed genoeg vind om te bewaren en knip daar stukken uit. Fragmenten van een geheel dat niet voldoet maar als fragment op zich goed genoeg. Uitstel van..... Maar het jeukt, die behoefte om verf te pakken, penselen. Kranten lezen doe ik al mijn hele leven. Je moet je vijand kennen, zei ik altijd dus las ik. Maar ik word er beroerd van. Zoveel ellende overal in de wereld, zoveel oneerlijkheid en vooral zoveel mensen die niet gehoord worden, gezien. Ik ben er van verzadigd. Alleen zolang ik leef maak ik deel uit van de rest, het grote geheel. En ik voel mij schuldig. Kan niet meer werken in een bidonville zoals vroeger, in een nederzetting voor clochards zoals toen. Mijn werkzame leven is voorbij, zei iemand mij laatst. Nu mag je voor jezelf leven en doen waar je zin in hebt. Je hoeft niets meer. Het past mij nog niet. En dan lig ik midden in de nacht wakker en denk ineens: Voor iemand van mijn leeftijd en met mijn geschiedenis ben ik verrekte gezond. En ik tel mijn zegeningen, dat zijn er niet zo weinig. Was dat het signaal dat ik nodig had? Vanmiddag lekker in de tuin gewerkt of beter gezegd de kas. En zit nu een blog te schrijven, niet helemaal tevreden, een beetje moeizaam maar toch. Dus ga ik morgen mijn penselen eens uitzoeken en de verf klaar zetten.

btemplates

12 reacties:

Anoniem zei

Athy, wat een heerlijk open stukje over jezelf. Ik heb ervan genoten, leuk geschreven en een een mooi kijkje in je binnenste! Hopleijk volgen er weer meer van deze schrijfsels <3
Ellie

Athy zei

Ellie, dat zou wel fijn zijn, weer wat meer schrijven. Heb er wel zo mijn eigen idee over. Het vervaagt alleen zo snel. Wie weet, nu ik eenmaal A heb gezegd zou B toch wel kunnen volgen?

Marjolein zei

O heerlijk dat je weer geschreven hebt. Je hebt zo'n pakkende stijl!
Ik herken de drempel, zeker als je al langer geen blog geschreven hebt lijkt het steeds lastiger te worden. Goed voorbeeld doet goed volgen, dus wie weet.
Dank je wel voor dit stuk!

Athy zei

Marjolein, dank voor je compliment. Kan je alweer war aarden in het Eindhovense of komen Jos en jij elkaar nog regelmatig tegen aan de andere kant van de wereld?
Heb mijn drempel ietwat geslecht, nu nog schilderen, dat komt ook, dat voel ik.

Anoniem zei

Test om te zien of ik via mijn WordPress-account kan reageren.

Marjolein zei

Wij vertoeven nog zeer regelmatig aan de andere kant van de wereld, Athy. Al vraagt het gewone leven ook weer alle tijd, bij elke foto vertellen we elkaar hoe we daar genoten hebben!
Ben erg blij voor je dat het schilderen weer gaat komen! Veel liefs

Judith zei

Het leest alsof het in één keer uit je "pen" gevloeid, hersenspinsels. En voor je het weet, heb je toch weer een blog geschreven! Zo zal het met dat verven ook gaan, ik weet het zeker. Nike, Just do it. ��

Athy zei

Marjolein, hoera, jij kan dus wel reageren. Maar ik ga wel uitzoeken hoe het zit. Puzzelen is zo helemaal niet mijn ding, maar goed. Groeten aan Jos, tot ziens.

Athy zei

Judith, uiteindelijk komt het wel in één keer uit mijn pen maar dan heb ik er al wel dagen over lopen broeden.

Mies Huibers zei

Eigenlijk heb ik een paar weekjes pauze. Ik schrijf zelf niets en ik reageer niet. Maar voor jou maak ik midden in de nacht toch even een uitzondering. Ik vind dat je zeker verder moet gaan met het schrijven. Het is mooi zoals je het verwoordt.

Athy zei

Dank je wel voor dit grote compliment. Ook deze reactie slecht de drempel die ik zelf heb opgeworpen.

Anne Vellinga zei

wat een mooie, eerlijke beschouwing Athy; ik heb nu net ontdekt dat ik je volgen kan, alleen nog niet hoe ik er een plaatje van kan maken, dus ik sta er grijs op :) ooh, nu zie ik ook de datum van je schrijven ~ ik ben zelf ook al een heel tijdje niet aan het bloggen, zal in de lucht hangen of in de jaren ;) XXX

Een reactie posten