gewimperde aardster

Afgelopen zondag was er de vrouwenschrijfgroep.Een middag vol kleine opdrachten, het voorlezen van ter plekke geschreven teksten en het voorlezen van thuis gemaakt werk.
Dit keer waren wij met elf vrouwen. Een volle tafel!
Op het grote bord stond o.a. : gewimperde aardster. Geen idee wat dat was.
Het bleek een paddenstoel te zijn, die vanonder een plastic bord met pompoen omhoog was gekomen.
Ieder van ons heeft n.a.v. de gewimperde aardster een tekst geschreven, in vijftien minuten tijd.

De kracht van kiem is altijd aanwezig in mijn tuin.Het is de kracht van leven,verbazingwekkend.
Zoals uit de donkere aarde onder stenen of andere voorwerpen zaden zijdelings omhoog kunnen komen. Door het asfalt heen en tussen stoeptegels door. De kracht van kiem.
Zo heb ik zelf die kracht ervaren tijdens de geboorte van mijn kinderen. Een oerkracht waarvan ik niet wist dat ik die in mij had. Destijds had ik nog geen tuin. Ik ervoer het als de kracht van eb en vloed.
Nu, werkend in mijn tuin, met mijn handen in de grond en mijn voeten stevig tussen mijn planten, voel ik mij als de vroedvrouw uit oude tijden. In de kring van moeders en dochters, sinds het bestaan van de mensheid, leven ontvangend en doorgevend.
De gewimperde aardster is de bloem van datgene wat wij nooit zien, altijd verborgen in de grond.

Nu hadden wij aan het begin van de middag een engeltjeskaart getrokken met een trefwoord, hoe breng ik nu dit trefwoord in mijn tekst.


Synthese.

De kracht van denken die evenredig is aan de kracht van kiem.
Iemand poneert een these, daar komt een antithese tegenover en vanuit die twee komt de synthese te voorschijn.
Mijn rechterbuurvrouw zegt iets, mijn linker buurvrouw reageert en vanuit die beiden komt mijn stelling, synthese.
Hegel noemt dit in zijn filosofie Empirisch, proefondervinderlijk ervaren.
Daarom heb ik Hegel altijd onthouden en kon ik hem snappen. Het is mij op het lijf geschreven.

btemplates

0 reacties:

Een reactie posten