Ramses

Amsterdam huilt en zo hoort het ook. We zullen de komende dagen niet ontkomen aan lofzangen, herinneringen en emotie.
Een ieder die in Amsterdam woonde in de tijd van Ramses Shaffy, heeft een beeld op zijn/haar netvlies, een herinnering in het hart.
Zijn fiets, zo'n Amsterdamse fiets aan het eind van zijn krachten, die dus niemand zou willen stelen, parkeerde hij altijd aan een lantaarnpaal, vóór de schouwburg, met een lullig slotje. Hij was altijd ergens in Amsterdam en je liep hem altijd wel ergens tegen het lijf.
Niet omdat hij zich zo opvallend gedroeg, integendeel. Markant als hij was, zàg je hem gewoon.
Bij de schouwburg, het kleine Leidseplein, de Smoeshaan. Als hij was waar ik was, dan zag ik hem. Punt.
Mijn herinnering: een vooruitloop gebeuren van de uitmarkt. Juni/juli 1973 en ik was hoogzwanger en iedere avond in de stad, want straks zou dat niet meer zo maar kunnen.
In de Brakke Grond in de Nes, later werd dat een vlaams cultureel centrum, zouden op een avond Ramses Shaffy en Liselore Gerritsen optreden.
De laatste was ziek en werd vervangen door Liesbeth List. De stemming in de volle zaal was hoog gespannen en op voorhand al vol verwachtingsvolle tinteling.
Ramses Shaffy was de snaar waarlangs ieders hoop op verandering, op vrijheid en inspiratie vorm kreeg. Hij was bruisend en bracht nieuw leven in de brouwerij.
Liesbeth en Ramses kwamen op, gingen zingen en kregen de slappe lach.Ze hernamen zich, keken elkaar aan en kregen de slappe lach. Dat bleef zo de hele avond.
En iedere keer wanneer duidelijk werd dat zij probeerden niet in lachen uit te barsten, wanneer duidelijk werd dat dat niet zou lukken, begonnen wij, als publiek al te lachen.
Misschien hebben wij twee, drie liederen gehoord, het deerde ons niet.
Het wonderlijke van Ramses was dat hij je het gevoel gaf dat je hem persoonlijk kende, alleen al door naar hem te kijken en te luisteren.
Dat is het gevoel dat ik nog steeds heb en koester.

btemplates

1 reacties:

Gerda Kamp zei

Hallo Athy

Ook ik was gek op de liedjes van Ramses. Gelukkig kunnen we daar nog lang van genieten.

Je bent stil op je weblog, druk???

Een reactie posten