kort verhaal

Als huiswerk voor de leden van de Maarssense vrouwen schrijfgroep, prikten wij het woord 'aandacht'.Wij schreven allemaal een kort verhaal.Hieronder volgt mijn verhaal. - Waar kijkt ze naar zo de hele dag en, als ze al kijkt wat ziet ze dan - ? Haar dochter zit in de vensterbank.Hoe lang is het geleden dat ze een gesprek voerde met haar moeder en ze van gedachten konden wisselen. Iedere morgen, wanneer de verzorging weer weg is gaat ze zitten in de stoel naast het raam.Als ze wil kan ze het hele plein overzien.De kleine markt vol mensen die langs de kramen lopen.Kisten vol groenten en hoog opgetast fruit.De kraam met kaas, een fleurige bloemenstal. Aan de overkant van het plein staan hoge flats waar 's avonds de lampen aan gaan en kennelijk niemand de behoefte heeft om de gordijnen te sluiten. - Kijk je graag naar buiten mam, de bomen, het plein en de huizen aan de overkant ?- Ze krijgt geen reactie.Aan niets merkt ze dat haar moeder heeft gehoord dat er tegen haar gepraat wordt. Ben ik mijn moeders dochter. Ze voelt dat ze ongeduldig wordt en neemt het zichzelf direct kwalijk.De rollen zijn omgekeerd. Zij is volwassen en haar moeder heeft nu een probleem maar welk probleem.Als dat duidelijk zou zijn, dan zou het aangepakt kunnen worden. Nu heeft ze daarvoor geen enkel handvat. Hoe blij reageerde haar moeder toen ze kwam vertellen dat ze zwanger was en na de geboorte van haar kleinkind kwam ze dagelijks langs. Nooit langer dan een uurtje. Ik kom alleen maar even kijken, zei ze dan, vol verrukking boven de wieg hangend. Dat is het beeld van haar moeder dat ze nooit zal kwijt raken,haar moeder boven de wieg. - Ach mam, ik mis je zo.Waarom praat je niet meer. We hadden het toch altijd goed in elkaars buurt.Heb je niet gezien dat ik het sieraad draag dat jij mij gegeven hebt toen ik moeder werd.Je bedankte mij dat ik jou oma had gemaakt.Je hebt ook niet gezien dat ik een nieuwe bril heb met een heel ander montuur.Er was een tijd dat je alles opmerkte.Ik wil je nog niet kwijt, mam maar je werkt niet echt mee -. De blauwe ogen staren uitdrukkingsloos.Ze ziet er goed uit.Niet zo verloren als mensen die de weg kwijt zijn.De dokter kan ook geen enkele oorzaak vinden. Psychisch, zegt hij, de grote verandering. - Waarom ben je toch hier naar toe gegaan, mam. Ik had toch voor je willen zorgen, wanneer dat nodig zou zijn.We woonden zo vlak bij elkaar -. Heeft ze dit hardop gezegd,ze meende toch even een klein gebaar van haar moeders hand te zien. Ze is altijd heel duidelijk geweest. Nooit je kinderen tot last worden, zei ze regelmatig.Wees de ellende voor en houd de regie over je eigen leven. Heeft ze spijt dat ze hierheen verhuist is, een beslissing genomen vanuit het niemand tot last willen zijn? Voordat ze wat kan zeggen gaat de kamerdeur open en komt Lonneke binnen,haar zesjarige dochtertje.ze heeft bloemetjes in haar hand. - Oma - zingt haar stemmetje. - Oma, kijk ik heb bloemetjes voor je geplukt.Daar houd je toch zo van. Je bent de liefste oma van de hele wereld.Je mag ze even vast houden, dan doe ik ze daarna in een mooi klein vaasje en dan zet ik ze vlak bij jou zodat je ze goed kunt zien. Ja, oma -? Het meisje staat dicht tegen haar oma aan en kijkt aandachtig naar haar gezicht. En het wonder voltrekt zich.Het lijkt wel of de ogen kleiner worden nu de starende blik verdwijnt.Er komt bewustzijn in de ogen die het opgeheven gezichtje van het kind vinden en iets van een glimlach en aandacht gaat uit naar haar kleindochtertje dat de bloemetjes tot bij haar neus brengt. - Ruik maar oma, het ruikt naar buiten -.

btemplates

4 reacties:

Unknown zei

Voor mij zeer herkenbaar om allerlei reden. Je schrijft tenmisnte nog verhalen, ik pruts de laatste tijd alleen wat gedichten bij elkaar

Athy zei

Wacht maar af Cor.Je hebt zoveel verhalen geschreven dit jaar.Volgens mij moet je gewoon op adem komen.Ook je gedichten lees ik graag.

Anoniem zei

inspirend lijkt me zo'n schrijfgroepje,
het maakt verhalen los, die aan de ketting lagen

ik vraag me af of ze misschien haar eigen dochter zag in de ogen van haar kleinkind...


Athy zei

ik denk dat ze vooral reageerde op de onvoorwaardelijke liefde van haar kleindochter.

Een reactie posten