nieuw

7 maart 2010

Een zonnige dag en binnen kunnen wij best net doen of het lente is. Alleen de wind is koud.
Kijk ik uit het raam, dan zie ik spelende kinderen op het landje, meisjes. Die spelen anders wanneer er geen jongetjes bij zijn.
Twee tenten en wat lappen en poppenwagens, de dames zonder jassen.


Twee huizen verderop wordt hard gewerkt. Daar wordt nieuw leven geboren. De baby was al een paar dagen over tijd en gisteren dronk ik er nog gezellig koffie.
En dan ineens, weet je dat het in gang gekomen is. Er liepen twee dames voorbij, belden aan bij het betreffende huis en ik hoorde mijn buurman alleen maar zeggen "Hallo, kom binnen".
Dat was het enige en toch.... signaal opgevangen.
Een uurtje later kwam de verloskundige voorbij, met zware tassen...
Ik vind dat indrukwekkend. Wetende dat iemand hard aan het zwoegen is om nieuw leven door te laten. De oerkracht, net zo onomkeerbaar als eb en vloed, die iedere vrouw in staat stelt haar jong te werpen.

En hier, ben ik bezig mijn belastingpapieren uit te zoeken en de enorme administratieve puinhoop te ordenen die ik er, ondanks goede voornemens, elk jaar weer van maak.

Ondertussen zijn mijn gedachten bij de hardwerkende moeder. 'Kom op, je kan het, pers dat wurm eruit'. Daarmee niet de grootheid van dit moment kleinerend. Want ook al worden er dagelijks ik weet niet hoeveel kinderen geboren. De macht van het getal heeft hier geen vernietigende kracht. Het wonder blijft onaangetast.

En dan: er is een zoon geboren, bijna negen pond en zijn naam is Joep!

a.vanmeerkerk@zonnet.nl