Dingen van alledag

De dag heeft een loodgrijze egale lucht waaruit wat motregen miezert.Het ziet er niet aantrekkelijk uit. De overweging dat er op deze zaterdag niemand op mij zit te wachten, helpt niet mee. Je gaat jezelf niet een slecht humeur aanpraten,houd ik mijzelf voor en dat besloten hebbende schuif ik onder mijn warme douche. Geweldig toch, die nieuwe badkamer. Hoewel de dag grijs is, bekent mijn tuin nog steeds kleur. Het blad van de klimhortensia is fel geel met zacht groen.De tulpenboom achter op het speellandje geeft een okergele kleur, beantwoord door de afgevallen bladeren op de grond.Mijn Cotoneaster heeft nog wat rode bessen en hier en daar gloort er nog een New Dawn, roze tussen het bladgroen.De mezen spelen verstoppertje, ze verdwijnen tussen de planken van de schutting om verder op weer te voorschijn te wippen.Ik moet er om lachen.Levendige diertjes, ik ben er gek op. Na de krant wacht de computer, even kijken of ik mail heb en dat heb ik. Een goede vriend geeft positief commentaar op het korte verhaal dat ik hem stuurde, daar word ik blij van. Nog even verschillende blogs lezen en dan wil ik wat beweging. Ik ga mijn sanitair een poetsbeurt geven, na gedane arbeid is het goed rusten.Met nog een kop koffie. Boodschappen, altijd een rondje door het winkelcentrum ga ik nu bij de buurtsuper halen.Door een foutje bij de giro sta ik zo rood als een kreeft en dat is waarschijnlijk pas dinsdag opgelost.Nou ja, ik kan het tenminste oplossen, nu even pas op de plaats.Goede oefening voor impuls beheersing. Het is lekker buiten, zacht en droog en ja, nog steeds grijs.Ik wil fietsen, buiten zijn en de kleurrijke bomen op mijn netvlies etsen, voor later, als ze echt kaal zijn. Een rondje Haarzuilens, dus. De vrienden daar zijn niet thuis en dan vind ik het toch minder leuk.Dan maar fietsen door de wijk met een lus langs andere fietspaden.Tuinen met kleur van Hortensia's, verkleurde struiken en bomen in alle schakeringen.Brons,goudgeel, bruin-rood. Eenden in de singels en een roodborstje zingt zijn hoogste lied.Die in mijn tuin woont, praat altijd tegen de takken van de krent of de gele bloempjes van de winterjasmijn.Zingen bewaren ze kennelijk voor hoge bomen. Bijna jammer dat ik weer thuis ben.Het is pas half twee. Mijn oog valt op de stoel met deken bij de voordeur. Geen wind, vanaf de straat bijna onzichtbaar terwijl ik iedereen die langs komt wel kan zien.Hier kan ik best een kop koffie gaan drinken.Krijg ik het koud, dan ben ik met één stap binnen.

btemplates

2 reacties:

Unknown zei

mooie sfeertekening, ietwat melancholisch, wat zo'n mooie waarneming oplevert van de dingen die zijn zoals ze zijn, gaan zoals ze gaan - beschouwend en belevend tegelijk. mooi.

Athy zei

Dank je, Anne

Een reactie posten