je m'envais.....

Het is wennen aan de wintertijd. Voor het eerst weer koken in het donker, afgesloten van buiten, opgesloten binnen. Heimwee bekruipt mij naar een andere plaats, een plaats die ik ter plekke voor mij zie. Achter mij zingt Gilbert Becaud: Je m'envais, Dimanche á Orly en terwijl ik aan mijn aanrecht sta en de vis klaarmaak, ben ik ook weg....zo maar.

Ik sta aan een glanzend zwart aanrecht, twee lampen verlichten helder de werkplek. Achter mij weet ik de grote vierkante woonkeuken met de zwart-witte plavuizen, de ronde tafel met stoelen en de lage kasten tegen de muur voor borden,schalen en bestek.Ergens tikt een klok. Terwijl mijn handen het werk doen, kijk ik naar buiten, door de vierkante ruitjes van het grote raam en zie de blauw stenen treden van de opgang naar de deur.Aan weerszijden zijn zwart geschilderde armleuningen die eindigen in leeuwenkopjes tegen de muur, onder het dak van de luifel die de voordeur beschermt. Het is rond de klok van zes en het is druk op straat. Fietsers rijden voorbij met kinderzitjes waarin kleine kindjes zitten. Een moeder met voor en achter een dreumes,beiden in rood regenjasje,vallen op. De kinderopvang is om de hoek.Er staat nog een kraam op het marktplein, een frietkraam, de enige die blijft. Iedere ochtend wordt de markt opgebouwd en 's avonds om zes uur weer afgebroken. Alles verdwijnt achter rasterhekken tegen een muur van de Noorderkerk.Even kom ik in de verleiding om friet te halen, een praatje te maken, mij mengen onder de voorbijgangers. Maar mijn vis is vast lekkerder. Aan de andere kant van de Noordermarkt staan grachtenhuizen, de meesten met verlichte ramen, het staat gezellig.Een dikke oude man laat zijn dikke oude hondje uit en wacht geduldig totdat het dier is uitgesnuffeld en zijn poot tegen een boom heeft opgetild. Onder mijn keukenraam deinen paraplu's voorbij. Alles wat ik zie wordt vertekend door de stroompjes regendruppels op de ruitjes, regendruppels die zigzaggend naar beneden lopen tot ze op het houten raamwerk vallen.Dan komen er alweer nieuwe druppels aan.Ik kan er als gehypnotiseerd naar blijven kijken met op de achtergrond de huizen,het water en het verlichte marktplein,als een schilderij van Pissarro. Gilbert Becaud is uitgezongen, dat brengt mij terug in het hier en nu.De vis is klaar, de pasta is klaar en wanneer ik met mijn bord met voedsel naar de bank loop, zie ik mijn achtertuin en de fleurige kleden op mijn tuinstoelen. Je m'envais, Dimanche à Orly.....een andere keer weer.

btemplates

0 reacties:

Een reactie posten