20 jaar poes

12.10.2012 Haar kruisbesgroene ogen zijn troebel en kaatsen het licht terug.Ze is blind. Ze lag zo heerlijk te slapen in een tuinstoel op een lekker kussen.Al uren lag ze daar en ik laat haar schrikken. Een prachtige vlinder vloog recht in een web van een enorme grote kruisspin, vlak voor het raam waarachter een vriendin en ik thee zaten te drinken.Voor onze ogen een vlinder zien oppeuzelen? Dat konden we niet laten gebeuren. Het dier fladderde en met een vaatdoekje kwam ik aangerend, sloeg het web stuk en bevrijdde zo de vlinder die zonder schade haar weg vervolgde.Poes die zich van geen kwaad bewust was schrok wakker en vloog de stoel uit, alsof ze een jonge deerne was in plaats van een hoogbejaarde dame. Ik pakte haar op, knuffelde haar even en zette haar terug op haar stoel onder duizenden verontschuldigingen. Die avond zag ik dat ze onzeker door de kamer liep, niet reageerde op mijn roepen en tegen een tafelpoot botste.Toen ik haar oppakte zag ik haar blinde ogen.Wat een schrik. Nu zet ik haar regelmatig bij haar drinken en eten, help haar bij het op de bank springen en er weer vanaf. Onrustig heeft ze gisteren door het huis lopen zoeken en de dierenartstelefoon heb ik midden op de tafel gezet.Zij heeft vannacht goed geslapen, ik heb haar twee maal naar haar slaapplek gebracht en haar niet meer gehoord.Vastbesloten vandaag te bellen om haar te laten inslapen, ontdekte ik dat ze nog wel overal tegenop botst maar zelf haar drinken en eten vindt en minder onrustig is. Het kattenluik krijgt ze niet meer open en haar achterpoten zijn wankel.De telefoon heb ik weer ver weg gezet.Nu weet ik niet wat wijsheid is.Nu ze zo rustig op de bank ligt te slapen is het alsof er niets aan de hand is.Gaat ze straks weer dwalen, dan breekt mijn hart. Achttien jaar is ze nu mijn schaduw, zij wacht mij op als ik beneden kom en de lamp aandoe. Waar ik ook ben in huis, zij is er ook. Laat ik haar nu inslapen dan pleeg ik verraad, doe ik het niet, dan voelt dat ook zo. Dus, toch overlegd met de dierenarts die vlak bij mij woont en haar praktijk aan huis heeft.Geen gesjouw met een beest in een mand buiten haar eigen omgeving. Geen paniek.Is het zo ver dan gebeurt dat thuis. Maar nog even niet. Nu weet ik waar ik op moet letten, eten en drinken en zolang ze niet als zielig hoopje in kringetjes ronddraait, heeft ze de tijd om te wennen aan blind zijn. Ik blijf voorlopig veel thuis, houd haar in de gaten en zo hebben we allebei tijd om te wennen aan het afscheid dat toch komen gaat.Ik moet er niet aan denken maar dat mag niet in de weg staan.Het gaat om mijn kleine katje dat zo'n grote plaats inneemt.

btemplates

8 reacties:

lebonton zei

triest, an old cat, fading away.
ik begrijp de zwaarte van de keuze. hopelijk kiest zij zelf, samen met de natuur, het moment.

Judith zei

Moet de hele dag aan je denken Athy, zou niet graag in jouw schoenen staan. Lebonton heeft het -zoals altijd- prachtig verwoord: hopelijk kiest zij zelf, samen met de natuur, het moment...

Judith zei

Moet de hele dag aan je denken Athy, zou niet graag in jouw schoenen staan. Lebonton heeft het -zoals altijd- prachtig verwoord: hopelijk kiest zij zelf, samen met de natuur, het moment...

Judith zei

Moet de hele dag aan je denken Athy, zou niet graag in jouw schoenen staan. Lebonton heeft het -zoals altijd- prachtig verwoord: hopelijk kiest zij zelf, samen met de natuur, het moment...

Athy zei

Dat hoop ik ook, Ton, maar ze was altijd nogal hardnekkig eigenwijs.

Athy zei

Juut, ik wil zeker van mijzelf zijn.Dat ik voor het poezenbeest kies en niet voor mij.Lief dat je de hele dag aan mij moet denken maar dat dat je zo hard denkt dat het drie keer achter elkaar komt te staan???Doet me toch goed.

Ragfijn zei

Dag Athy,

dat ze zelf een plekje vindt, waar je de tijd krijgt om nog samen, even ...

Lieve groet van Rag

Athy zei

Ze wordt rustig wanneer ik haar op haar eigen vacht zet op de bank.Ik ernaast en aaien maar.Gaat ze spinnen...de schat.

Een reactie posten