poezengeschiedenis; Mozes

13.10.2012 Toen ik mij vannacht voor de zoveelste keer in bed omdraaide, wilde ik schaapjes gaan tellen.Maar poezen tellen leek mij beter te passen. Per slot heb ik er in die vijftig jaar een aantal versleten. Mozes, was de eerste in mijn leven. Ergens in Amsterdam, ik geloof langs de spoorlijn bij het Muiderpoort station liep ik met toenmalig vriendje en twee anderen in de motregen.Een mistroostige middag, herinner ik mij.Langs de stoeprand lagen wat vuilniszakken, natte kranten en een kartonnen doos. Gewoon Amsterdamse rotzooi in niet zo'n geweldige wijk. In die kartonnen doos een nat, miezerig rood katje, veel te klein om bij z'n moeder weg te zijn. Het diertje lag er met uitgespreide pootjes, nat te wezen. Voorzichtig schopte ik tegen de doos en hij bewoog een pootje. Niet dood dus.Zonder aarzelen pakte ik het beestje op, wreef het een beetje droog met een papieren zakdoekje en bekeek het eens goed. Piepkleine klauwtjes met hele kleine nageltjes, een verfrommeld lijfje en een knik in zijn kleine staartje.Alsof hij nu al tussen een deur had gezeten. Een roze bekje onder een klein neusje. Er kwam wat slijm uit het bekje, toen ik zijn keeltje masseerde.Het leefde maar voor hoelang? De eindeloze straat in de regen met aan één kant huizen en aan de andere kant een onaanzienlijke helling waarover de spoorlijn liep. Wat deden we in vredesnaam in die buurt. Ineens had ik een doel. Resoluut stopte ik het kleine diertje in mijn BH. Het warmste plekje dat ik kon bedenken en zo kon ik hem niet verliezen. De flauwe grappen van de twee jongens niet horend, liep ik vastberaden door.Op het eerste kruispunt ontdekte ik een soort van winkel van sinkel "hoeden en petten en damescorsetten"...zong een lollige oom ooit.Nou, dan zouden ze ook wel een rubberen warm waterkruik hebben. En die hadden ze. Daarbij hadden ze ook een rol verbandgaas en een poppenflesje. Toen ik uitlegde waarvoor ik dat nodig had en even een knoopje van mijn bloes opende, kwamen ze met een groter poppenflesje met een speen die eraf gedraaid kon worden en de behulpzame oude baas in stofjas prikte er een gaatje in. Nou meid, het beste ermee en melk met lauw water vermengen hoor, anders gaat ie spugen. Ik woonde sinds kort op een zolderkamer aan de Amstel, vlak naast Carré. Ik rende de twee lange trappen op en eenmaal binnen in mijn eigen ruimte, knoopte ik mijn bloes los.Het diertje leefde nog.Warm water in de kruik, het katje er boven op en vastgebonden met gaas.De eerste hulp bij ongelukken was gestart.Natuurlijk had ik geen melk in huis want ik drink nooit melk.Lauw water met een paar druppels koffiemelk (mager bestond nog niet)en het diertje wist niet hoe snel hij dat naar binnen moest krijgen. Dat weekend en ook 's nachts heb ik om de twee uur Mozes te drinken gegeven en de kruik warm gehouden.Die maandag moest ik weer werken, de dag duurde eindeloos. Mozes bleef leven en groeide uit tot een speels rood katertje, dat ik echter niet kon houden.Ik was jong, had maar één kamer en werkte overdag om in de weekends los te gaan tot in de kleine uurtjes.Het dier was ook jong en baldadig en verveelde zich dus deed hij, in zijn ogen spannende, in mijn ogen stoute dingen. Na drie maanden heb ik hem naar het asiel gebracht en in tranen afscheid genomen.Het gerucht ging dat dieren na zes weken afgemaakt zouden worden, als er niemand voor ze gekomen was.De vrouw in het asiel reageerde verontwaardigd dat dat niet waar was, dat ik altijd mocht bellen en hem terug mocht halen, maar dat zij zeker wist dat zo'n mooi katje nog geen twee weken bij hen zou blijven. Ik weet nog hoe verdrietig ik was toen ik mij omdraaide om weg te lopen, nadat ik hem in een kooi had gezet. Mijn eerste huisdier en ik kon hem niet houden. Hij is inderdaad binnen een week opgehaald en heeft waarschijnlijk een goed leven gehad. Van poezen tellen in plaats van schaapjes is gisteren niets meer gekomen.Met de geschiedenis van Mozes ben ik in slaap gevallen. Wakker geworden vanmorgen, ben ik naar beneden gegaan om te zien of Lynx nog leefde. Zij vindt haar weg en heeft de oude routine, nou ja, een deel daarvan, weer opgepakt.

btemplates

2 reacties:

Anoniem zei

van tellen komt inderdaad niets
dat snap ik:)
een week of wat terug ook een poging gedaan met mijn oudste
maar bleven steken bij de hilarische domheid van een van mijn eerste katten, een prachtig cypers mannetje

je hebt hem gered, daar gaat het om
als je hem niet had meegenomen had hij het niet gehaald

Athy zei

Daar heb je helemaal gelijk in. Eén keer nam ik hem mee op een logeer weekendje.In een doek gerold,tot aan zijn kop in een groene plastic tas,bovenop mijn weekendtas. Hilarisch in de trein. Het ging goed maar bracht wel het besef dat ik hem beter gunde...

Een reactie posten