hoe lezen wij de krant?

Een artikel in de Volkskrant van 22 maart j.l. trekt mijn aandacht:
"Gezondheidszorg tussen keuze en solidariteit.
Hoe stoppen wij de kostenexplosie in de zorg? Het CPB kwam donderdag met een plan:druk de extra jaren die iemand kan leven door een medische ingreep uit in een geldbedrag.Wie te veel kost, krijgt geen vergoeding".
Ik zag het beeld al voor mij en hoorde de dialoog:
 - Goedemorgen mevrouwtje, ik zie dat uw bio hartklep twintig jaar goede dienst heeft gedaan en dat terwijl, statistisch gezien, zo'n klep maar vijftien jaar meegaat. Gefeliciteerd.
 - Ja, ziet u dokter, ik heb altijd mijn uiterste best gedaan, zo gezond mogelijk te leven. Maar de klep functioneert niet meer. Ik ben nu vijfentachtig jaar, ik kan nog lang mee, met een nieuwe klep.Ik moet er niet aan denken dat ik weer jaren zo dodelijk vermoeid ben.
- Al vijfentachtig jaar, dat is u bijna niet aan te zien. Tsja, wat kan ik u beloven. Niets helaas. Een nieuwe klep kost vreselijk veel geld, dat zult u wel begrijpen, dat betaalt zich niet terug aan de maatschappij. Ik denk ook dat u dat niet zelf kunt bekostigen. Er mee leren leven, mevrouwtje, dat lukt u vast wel.

Tegen de tijd dat ik het artikel helemaal gelezen heb, is mijn bloeddruk, denk ik, gestegen.
Gaat nu het CPB zich bemoeien met iets wat tussen arts en patiënt hoort plaats te vinden.Wat verbeelden die boekhouders zich wel!
Ik besluit iemand te bellen die verstand van zaken heeft en vraag: mensen van het CPB, dat zijn toch boekhouders, kan jij mij vertellen hoe die werken?
Het zijn economen, die werken in overheidsdienst. Zij werken op verzoek van de regering plannen uit, berekenen de kosten door en schrijven dan een rapport waarin zij hun bevindingen zetten. Zij geven verder geen advies. Aan de hand van zo'n rapport gaan dan de ambtenaren van een ministerie aan de slag. Jij hebt dat artikel in de Volkskrant gelezen. Dat gaan we helaas steeds meer zien, dat journalisten iets zodanig schrijven dat het lijkt alsof  het een vaststaand feit is.Helaas gaat dat tegenwoordig ook bij een kwaliteitskrant steeds vaker zo.
Het CPB kwam dus donderdag niet met een plan maar heeft een rapport uitgebracht, een journalist heeft daar de hand op weten te leggen en maakte daar zijn eigen versie van.
In een tijd waarin alles zo aan veranderingen onderhevig is, waarin zo veel twijfel wordt geventileerd en zo veel onrust is, zouden journalisten zich moeten houden aan wat hun taak is, nl. feiten naar voren brengen en opiniestukken schrijven. Daar hebben wij wat aan. Niet, zoals het tegenwoordig zo vaak lijkt, een vuurtje stoken en ingaan op de onlustgevoelens van deze tijd. Daar zijn andere kranten voor, niet mijn Volkskrant.