kadootjestijd. 8 oktober '09

Dit is in de natuur kadootjestijd.

Gisteren was een grijze, zoele en windstille dag. In de ochtend ook nog droog.

Tijd om mijn haagjes te snoeien want ze zien er uit als de rug van een jonge te dikke golden retriever.

Mijn snoeischaar, met oplader liggen in de kast en hij moet eerst

aan het infuus.

Dan maar met wat anders beginnen.

Tot mijn verrassing zie ik de paarse bloemetjes van een kruip geranium tussen het groen.

De hele zomer niets gezien en kijk nu eens. Verrassing. Als de zon even doorbreekt hol ik naar boven om mijn fototoestel te halen. Het groen glanst en verhoogd de intensiteit van het paars.

De snoeischaar is opgeladen en ik ga optimistisch aan de slag. Het zal wel zo gaan als vroeger de kapsels van mijn twee meiden. Altijd een scheve ponny boven hun ogen. De Belgen noemen dat kapsel frou-frou en dat past beter.

Mijn haagje krijgt geen modellijn, maar de te dikke golden retriever is weg. De heg zit trouwens vol leven. In paniek kruipen spinnen de heg uit en vallen op mijn ratelende schaar. Ze hoeven niet kapot, dus telkens stop ik de ratel en tik weer een dikke spin in een ander hegje. De lieveheerbeestjes pak ik met de hand en breng ze ook in veiligheid.

's Middags gaat het regenen en ik kom nat thuis met boodschappen. Alles is nu grijs en nat en het is nog steeds zoel. In de kletsnatte struiken van de voortuin zie ik ineens iets helder paars glanzen. Eén enkele vlasleeuwebek steekt zijn bloeiende are fier omhoog en ik blijf even stil staan bij dit dappere bloempje.

Nu het herfst is komen de vogels weer terug naar hun winterplek.

Een wolk van spreeuwen zwenkt over de tuin, in een boom, om luid kwetterend elkaar te begroeten. Even later gaan ze weer op de vleugels en na nog een bocht, zijn ze weer verdwenen.

In de vlier, tegen de voorruit, zit een kleine koolmees zo driftig naar torretjes te zoeken dat ze niet door heeft dat aan de andere kant van het raam een eng mens staat. Totdat ik ineens nies en een beweging maak. Weg is ze.

Het wachten is nu op de pimpelmezen en de staartmeesjes. Die komen in kleine groepjes maar dan moet het echt koud worden.

Op het dak aan de overkant, op de rand van de dakgoot, maakt een spreeuw zich druk.

Hij is weer terug,mijn gesjeesde blikken dominee, zoals ik hem altijd noem. Het is herfst, kadootjestijd.

Met lekker de tuindeur nog even open.