ergernis.2 oktober '09

Wanneer ik de krant lees of het nieuws beluister, blijft mijn aandacht soms ergens aan haken.

Zonder dat ik het echt goed kan verwoorden. Het is een 'gevoel' dat mij bekruipt.

Bijvoorbeeld misbruik van het woord Tsunami.

Na de Tsunami enige jaren geleden alweer, op nieuwjaarsdag, die grote schade aanrichtte in veel steden, dorpen en families, dook het woord regelmatig op in totaal verkeerde situaties.

Nog niet zo lang geleden op t.v.

Een ambtenaar, werd door een journalist gevraagd naar zijn reactie op.... Ik viel er midden in, weet dus de vraag niet, kan mij zijn antwoord niet meer herinneren. Het enige dat ik weet is dat hij het had over een tsunami van beslissingen... Hij keek er verontwaardigd bij en gesticuleerde breed.

De muren van de ruime hal waarin hij stond, bleven overeind. Zijn voeten waren droog. Er ging niets stuk, er was geen geraas en er waren geen doden. Kortom hij was veilig, maar had het over een tsunami.

Is die man vergeten hoe veel doden er zijn gevallen'destijds. Hoeveel mensen hun kinderen, hoeveel kinderen hun ouders kwijt zijn. Hoe voor velen alles is vernietigd dat hen in leven hield? Hoe hele structuren zijn weg gevaagd en hoe veiligheid uit het bestaan van mensen is verdwenen?

Ik kan een stortvloed van woorden over iemand uitstrooien, maar dat is geen tsunami.

De tsunami van eergisteren voor de kust van Sumatra heeft opnieuw huis gehouden onder dorpen en steden langs de kust. Weer zo veel doden, zo veel ellende.

Laten wij al dat ongeluk niet verkleinen door het woord tsunami te gebruiken alleen maar om veelheid van iets aan te duiden in onze veilige wereld.