Linde. 1 oktober 2009

Linde, de jongste van het stel. De enige waarvan ik soms denk 'ik ken je niet zo goed'.

Ik heb het altijd een enorm gemis gevonden dat ik nooit op haar gepast heb, als baby.

Bij de anderen ben ik altijd vanaf hun geboorte betrokken geweest. Lieve en Mees bleven in hun huis en één dag in de week kwam ik naar Utrecht. Vijf jaar lang.

Uren zat ik op de grond om te bouwen. Hele landschappen van rode, witte blauwe en groene platte blokjes, uitgestrekt op de vloer. Met bruggetjes en torentjes en er waren altijd verhalen te vertellen aan de hand van...

Tobias is vanaf zijn geboorte bij mij naar binnen geschoven, als een warm worstebroodje. Om acht uur kwam hij en om zes uur 's avonds werd hij weer opgehaald. Boekjes lezen, wel vijf achter elkaar. Dicht tegen mij aan op de bank.

Die jaren waren niet een onverdeeld genoegen. Vaak was ik zo moe dat ik mij er ziek van voelde. Dat nam ik mijzelf dan kwalijk, want waarom zou ik moe zijn.

Weegden die kinderen zo zwaar? Nee, met die kleintjes was niets mis en ik zou het voor geen prijs hebben willen missen.

Lieve, de eerste, die als ik tegen haar praatte, zich op de knietjes omdraaide en met haar handje mijn mond in ging om de woorden te pakken. 'Daar komt het vandaan, dat wil ik ook".

Maar er kwam (nog) niets als ze haar handje dan in haar mond stopte.

Haar broertje Mees, waar ik eeuwig mee voetbalde. Eerst rollen over de grond, later dribbelend op de straat, een kleine Johan, nog steeds voetballen we.

Maar Linde? Niets. Zij werd geboren in de periode dat ik net gehoord had dat er een hartgebrek was. Dat was ook de oorzaak van al die moeheid. Vijf maanden was ze toen ik geopereerd werd.

Maar vanaf het moment dat we wisten dat het mijn hartje was, heeft Rebekka voor kinderopvang gezorgd, dus viel ik buiten de boot. Ze kon mij zo onderzoekend aankijken en ik keek dan terug. 'Wie ben je?'Die sfeer heeft haar kijken.

Maar nu! Ha!! Inhaalmogelijkheden. De oppasmoeder van Linde is zwanger en gaat met verlof.

En oma Athy gaat eindelijk oppassen. Eén dag in de week vanaf november totdat ze vier wordt in februari. Ik verheug mij erop. Plannen heb ik, met kleurboeken en voorleesboeken, met poppen en stapels kleertjes. Kortom, deze kleindochter echt leren kennen en ervan genieten.