voorstellen. 28 mei '09

Het wordt tijd dat ik nu wat persoonlijker wordt. Ik wil mij even voorstellen. Als het mij lukt, met een foto.

Waarom een blog? Zo kan ik mij oefenen in het schrijven van korte teksten. Ik schrijf. Korte verhalen. Maar altijd gebruik ik te veel woorden. Schrappen is een goede bezigheid, liever oefen ik mij in kort maar krachtig. Weinig ruimte dwingt mij daar toe. Ik moet bekennen dat ik de mogelijkheid dat het gelezen kan worden ook spannend vind.

Ik ben lid van de schrijverskring Gyrinus Natator en van een vrouwenschrijfgroep in Maarssen. Maar het schrijven van kleine teksten, hier op een blog lijkt mij ook leuk. Het moet groeien, maar dat komt wel.

mensen. 27 mei 09.

Het leuke van onderweg zijn is mensen ontmoeten die je niet kent.
Om de zoveel tijd reis ik met bus 77 van Utrecht naar Bilthoven.
Vaak zit die bus stampvol jonge mensen op weg naar school. Interieur en mode zijn in ieder geval hun vakken. Voor mij zaten twee meisjes, ieder aan een kant van het tussenpad. Van de één zag ik alleen maar het achterhoofd. Mooi, verzorgd haar. De ander had een kort koppie, simpel gekleed in zwarte broek, zwart t-shirt en zwarte gummie larzen met een witte rand. Mooie handen met korte nagels, expressieve gebaren. Zij praatten over een presentatie. De korte nagels hadden randjes alsof ze met verf was bezig geweest. Het meisje voor mij had lange vierkante nagels met een witte rand. Ik zag haar handen toen zij een papier liet zien met een pastelkleurige achtergrond. "Mooi hé" zei ze Waarom ik nu zo genoot van het luisteren en kijken naar die twee? Omdat zij totaal verschillend, kennelijk samenwerkten voor een presentatie. Toen zij de bus uitgingen en de weg overstaken, zag ik ze naast elkaar.De één naar de mode gekleed, legging, rokje met een afstekend onderrokje, bloesje en vestje, allemaal pastel. De ander zoals beschreven in het zwart, een inspirerend figuurtje.
Ik genoot van de verschillen en de saamhorigheid. Toen reed mijn bus weg, naar mijn eigen schilderklas.

idee

Langzaam aan begin ik door te krijgen wat een blog is en hoe ik er vorm aan wil geven. Voor de meesten is het al zo vanzelfsprekend. Voor mij is iedere nieuwe stap een avontuur. Ik wil snappen hoe ik een foto er bij kan krijgen.

poging twee. 23 mei '09

Dank aan mijn leermeester Valentijn.
Na een nacht waarin ik menigmaal heb liggen murmelen "ctrl.c;ctrlv"was ik bij het opstaan alles kwijt. Ik kon verliefd naar mijn foto staren van Ameland, want dat eiland heeft een grote plaats in mijn hart, verder was ik alles kwijt. De hele week heb ik geklikt op het één, op iets anders om teneinde raad maar weer af te sluiten. Als vroeger de wiskunde. De uitleg snapte ik en draaide ik mij om, was ik alles weer kwijt.
Nu hangt er een groene kleef aan mijn boekenplank met de te volgen stappen om weer wat op mijn webstek(je) te krijgen.

Er is een begin, het begin van mijn website. Voorlopig ben ik alleen maar onder de indruk van de technische kant van het geheel. Ik ben geen apparatenmens, maar het proces van iets maken, vorm geven, dat kan ik niet laten. Al doende zal ik leren, het adagium van mijn leven.

ameland

In de ondergaande zon
fiets ik met mijn
schaduw mee.
Zo scheer ik over
gras en halm langs
duin en zee.
Nooit zullen mijn
voeten in het spoor
van mijn schaduw treden.