8 reacties

van oude mensen en de dingen die....

Lieve Koningin, Wel gefeliciteerd met uw komende pensioen. Het is mooi geweest, daarin heeft u helemaal gelijk.U heeft uw pensioen verdiend. U heeft langer door gewerkt dan de aankomende pensioengerechtigden tegenwoordig verplicht zijn, zodat u geen maanden hoeft bij te tellen. Voor een pensioengat hoeft u dan ook niet bang te zijn.Gelukkig maar. Door uw abdicatie publiekelijk te maken, heeft ineens iedereen een mening over u en over uw zoon.Niemand steekt dat onder stoelen of banken.Ik ook niet natuurlijk. Ook ik heb een mening. U bent voor Nederland het beste visitekaartje ooit voor de grote buitenwereld.Meer mag u ook niet zijn, van volk en regering, dat is pas nog besloten.Uw zoon mag ook niet meer worden, dus waar iedereen zich nu zo druk over maakt. Dat kan hij heus wel. Hij heeft het geluk van Maxima, u had het geluk van Prins Claus.Bij iedere huwelijkssluiting wordt gewezen op het geluk elkander aan te vullen.Maar voor uw zoon geldt dat niet, waarom dat zo is begrijp ik ook niet. Eén ding vraag ik u wel. Laat hem geen uniformen dragen.Die pet op zijn hoofd staat hem echt niet.Zeker niet wanneer hij dan ook nog zijn kaken zo op elkaar klemt.In pak en met vrouw en kinderen is hij gewoon een leuke man, minder op afstand. U gaat in uw favoriete woning verder leven.Weet u zeker dat u dat kunt betalen? We hebben vandaag de dag een regering die spaart.Niet hun eigen geld, nee, geld van.En dan niet het volk dat het missen kan, nee, zij die het toch al niet zo gemakkelijk hebben. De minima, de gezinnen onder modaal met schoolgaande kinderen.De werklozen die weg gesaneerd zijn omdat hun bazen het verkeerde spel speelden maar wel hun gouden handdruk veilig stelden.De chronisch zieken en de kinderen die ook liever geen rugzakje zouden hebben. Weet u zeker dat u buren krijgt die een oogje in het zeil willen houden.Eens langs komen met een zoute haring, omdat ze toch al naar de markt gingen? Een sociaal netwerk heeft u wel nodig, als straks het zwarte gat dreigt en de mobiliteit wat afneemt, met de jaren.Zo'n kasteeltje is wel fijn maar ook erg geïsoleerd. Een slimme meid moet nog steeds zijn voorbereid al wordt onze toekomst steeds kleiner. Er zijn mensen die zeggen dat u uw pensioen niet eens op zult maken, u schijnt rijk te zijn.Dan heb ik een goed idee. Wanneer u uw pensioen gelden echt niet nodig heeft, zou u er een fonds van kunnen maken, een fonds met werkelijk een goed doel.Studie beurzen voor kinderen uit achterstand wijken of voor een bibliotheek voor de jeugd in die zelfde wijken met werkeloze voorlees moeders die dan een kleine tegemoetkoming verdienen.U weet zelf vast ook wel een goed doel. U heeft een schoondochter in Londen die daar beslist raad mee zou weten. Zij heeft het zwaar, dat weet ik, maar uit eigen ervaring weet ik, dat het dan heel goed is om toch een lijntje naar de buitenwereld te hebben, al is het nog zo klein, een contact buiten kindertjes en een droeve situatie om.Zij zou het zeker goed doen en het zou haar goed doen. Lieve koningin,dit wilde ik u zo graag zeggen.Dank voor het lezen. Het ga u goed. Ons zal het ook goed blijven gaan.

2 reacties

Lezen

Met een klein gevoel van grote voldoening zet ik mijn tuinstoel zo, dat mijn gezicht precies door de zon wordt geraakt.Een kop koffie en een rijsten wafel met chocolade onder handbereik.Januari, nauwelijks wind en ik kan even heerlijk buiten zitten in de zon. De kachel uit en de tuindeur open, zodat de frisse lucht naar binnen kan. Hoe groots is klein geluk.Iets lekkers bij de hand, een boek op mijn knieën en achter mij wachten voor later, twee zoute haringen en wat zuur.Ik moet er tevreden van zuchten. Het boek is van Marilyn French, Het bloedend hart.In 1980 vertaald en een paar keer door mij gelezen.De feestdagen van december voorbij, nog niet helemaal hersteld van een zware kou, heb ik geen behoefte aan een nieuw boek maar aan iets vertrouwds dat toch nog genoeg boeit. Al lees ik het wel genuanceerder dan, zeg maar, dertig jaar geleden. Soms vind ik de hoofdpersoon gewoon zeuren en alle mannen over één kam scheren. Het is een gepasseerd station, al ben ik daar niet helemaal zeker van.Maar de persoonlijke tragedies van Dolores en de persoonlijke verhalen van Victor, voor een klein jaar elkaars minnaar zijn hartverscheurend en de liefde voor elkaar, pleister op de wonden. Het brengt mij ook aan het mijmeren over hoe het was in mijn huwelijk.Met mijn prins op het witte paard.Wij deelden wel degelijk de huishoudelijke taken, konden oeverloos met elkaar praten en waren elkaars gelijken al verschilden wij dag en nacht.En natuurlijk was het niet alleen maar pais en vrêe maar daar konden we wel tegen. Onze huiskamer was mijn atelier en onze zolder de woonkamer.Ik gaf cursussen in handvormen in klei. Er werd in die tijd nog niet door vrouwen als vanzelfsprekend buiten de deur gewerkt al was de beweging daar naartoe er wel.De meeste moeders brachten hun kinderen naar school en deden daarna de voordeur achter zich dicht. Maarssenbroek bestond nog maar net en van echte samenhang was nog geen sprake. Dit allemaal overpeinzend zoek ik opnieuw de bladzijde op van Het bloedend hart en zie een handgeschreven voorwoord op het schutblad: "16 mei 1981 Ter herinnering aan je eerste Hekspo, waarop ik heb genoten. Hans" Dat was ik vergeten. Mijn eerste Hekspo. Ik hield al een paar jaar cursussen en was verbonden met het cursus project Maarssen.Op een moment realiseerde ik mij dat van alles wat er werd gemaakt, nooit iets te zien was, waar dan ook. En de gedachte van de Hekspo was geboren. Mijn broer bedacht de naam, dat het woord heks er in zat vond hij zelf een goeie mop die ik wel kon waarderen. Eénmaal in de vijf/zes weken haalde ik mijn hele atelier leeg, sopte alles en stelde het werk tentoon van twee disciplines, verdeeld over muren en stellages.Alleen vrouwen mochten exposeren. Op vrijdagavond de opening en op zondag ruimden wij alles weer op.Tijdens zo'n weekend werd er voor ons gekookt en er waren altijd extra handen om mee te helpen opruimen.Zowel degene die tentoonstelde als ikzelf, zorgde voor bezoekers.Het was altijd volle bak.Ik interviewde de beide vrouwen, maakte foto's en schreef alles uit, met de hand en hing grote prikborden in de gang met daarop foto's van de leefomgeving en persoonlijke teksten.Ik heb alles nog in een grote ringband. De eerste Hekspo was dus op 16 mei 1981. Zo kwam Marilyn French: Het bloedend hart, in mijn bezit.