4 reacties

zang


21.03.2012

Wat is dat toch tussen merelgezang en mij.In de schemering en de, nog donkere ochtenduren ontroert het mij het meest. Is dat omdat het geluid laat horen hoe onmetelijk groot de ruimte boven mijn hoofd is? Zingt hij,gezeten op de punt van het dak tegenover mijn voordeur, alleen voor mij? Ik zal het graag geloven.
Maar in de stille avond komt er antwoord van ver weg. Hij zingt en luistert naar wat terugkomt.Een kopie van zijn verhaal, ver weg, voor mij nèt hoorbaar.Hij zingt weer, stilte en het antwoord komt. Ook dat toont de grootte van de ruimte.
Staand op de drempel van mijn voordeur luister ik naar deze samenzang. Het maakt mij weemoedig, verlangend naar....alsof er een heimwee in mij huist waar ik geen woorden voor heb.Naar iets wat ik kwijt ben sinds mijn kindertijd voorbij is maar waarvan de echo zich roert wanneer ik een merel hoor.
Het brengt ook altijd de herinnering aan alle keren dat ik 4 mei meebeleefde met de mensen op het plein toen ik nog een kind was.Veel mensen, in de maat van mijn kinderogen, het wonder van totale stilte, trams en auto's reden immers niet door.Altijd Chopin door een open raam en altijd een merel die zijn lied liet klinken.
Straks zijn er andere merelgeluiden, in mijn tuin vooral. Wanneer de eieren gelegd zijn en andere vogels te dicht in de buurt komen.Wanneer de jongen, nog voor ze maar een beetje kunnen vliegen, al het nest uit wippen en doodstil blijven zitten op een te dunne tak.Hoe vaak ik niet een jong terug zette,sneller dan de kat, ik ben de tel kwijt. Twee, soms drie nesten komen er achter elkaar in de hulstboom bij de buren, die over de schutting richting mijn tuin groeit.Poes is inmiddels te oud om nog voor een mereljong in de pootjes te komen.Toch blijf ik het hele broedseizoen en de tijd van groter groeien, alert.
Ik vind het wel een kompliment voor mijn tuin dat er jaar in jaar uit merelnesten zijn.Nog is het niet zover. Voorlopig geniet ik iedere avond in mijn open deur, van een privéconcert, dat mij, in de schemer en redelijke stilte, ontroert tot in mijn hart.

4 reacties

werk in uitvoering



17.03.2012

Werk in uitvoering, mijn ondertiteling van het begrip voorjaar.
Er moet geïnventariseerd worden. Zoveel planten moeten verpot, dus hoeveel nieuwe potten heb ik nodig en met welke middellijn; hoeveel zakken potgrond horen daarbij.
Als nu het olijvenboompje in een hele grote nieuwe pot gaat, dan kan de kerstboom in de vrijgekomen...dan gaat de muurbloem.... werk in uitvoering dus.
Terwijl de knoppen van de krentenboom groeien, de meesjes van vorig jaar ze komen openpeuzelen scharrel ik over terras en door de tuin. In mijn hoofd zoemen de plannen en strijden om voorrang.
Mijn bukken moet afgewisseld worden met rechtop strekken, dus loop ik naar de voorkant van mijn huis om de vorstschade te bezien van de struiken aldaar.Dan zie ik iets merkwaardigs. Ligt daar nu een dode ekster op de straat en plukt een familielid aan de vleugel?Ik knijp mijn ogen samen om goed te kunnen zien. De vogel speelt dood.Op z'n rug, pootjes gekromd zie ik toch het koppie bewegen. Wanneer ik dichterbij komt vliegt pikekster weg. Dode ek rolt op zijn/haar pootjes en gaat schuilen onder een auto, één vleugel hangt scheef. Even later fladdert ze een hoge struik in, tegen de muur van een huis. Goed verstopt voor zolang het duurt.
Terug naar mijn 'back-yard'.
Omdat de planten trapsgewijs staan, moet er goed gekeken worden naar de lange fransen onder hen, zodat de kleineren ervoor worden gezet.Passen en meten,sjouwen. Ondertussen alle zintuigen open, want er gebeurt van alles rond mijn hoofd.Pikorde en territorium worden veroverd en heroverd.
Het is allemaal zoals het wezen moet, hier op dit kleine plekje.
De bomen laten hun knoppen zien,er zullen weer blaadjes komen, alles in orde op mijn vijfenvijftig vierkante meter.

6 reacties

baaldag


08.03.2012

Gisteren had ik een baaldag, ik heb er van genoten.Drie dagen achter elkaar heb ik stevig gewerkt met plezier en met de vermoeidheid van dien.Het resultaat was zoals ik wilde.
Gistermorgen moest ik naar de mondhygiëniste en dat dringt al weken eerder mijn bewustzijn binnen.In mijn verhouding tot mijn gebit en heel mijn slikgebied,huizen veel trauma's en wanneer het weer zover is, dan neig ik naar zeer kleinkinderlijkheid.Ik zou naar een andere praktijk , want mijn vorige tandenstookster was vriendelijk en zeer begaan en erg hardhandig.Ik dacht dat dat aan mij lag, inmiddels weet ik beter.Gedurende de dagen van stevig doorwerken ontwikkelde ik een privé mantra: het moet, is niet leuk maar na een uur loop ik weer op straat.Dat werkte.Werd ik 'snachts wakker en schoot ik meteen een paniek in, mijn mantra had ik bij de hand.Voor de deur van de praktijk plakte ik er nog een voornemen achteraan:als het mij niet bevalt sta ik op en loop ik weg.Dat mag.
Zij was een aardig jong ding, dat handmatig werkte, ze was vriendelijk en rustig en de drie kwartier waren om zonder dat ik ook maar één keer in een stuip terecht kwam.
Wat een opluchting. Heel voldaan met mijzelf ging ik nog even naar de apotheek voor een anti-ontstekingsgel.Belangrijk, want vanwege mijn bio aortakunstklep mag ik geen ontstekingen van mijn tandvlees hebben.Naar huis, naar mijn buurjongetje die twee was geworden en altijd begint te dansen als hij mij ziet.Zijn moeder had een Woezel en Piptaart gemaakt met veel marsepein; de opa's en oma's waren er en het werd even gezellig.
Thuis had ik hoofdpijn en een moeheid van ongekende orde.Maar, nog steeds blij met de goede afloop, besloot ik ter plekke een baaldag te houden.Een begrip in huize Everts en van Meerkerk, sinds de kinderen zeer verontwaardigd waren dat zij niets in te brengen hadden waar het hun schoolverplichting betrof. Wij waren gevoelig voor hun argumenten en hebben dat gehonoreerd met één baaldag per half jaar.Het werkte tot ieders plezier.
Mijn baaldag bestond uit hangen op de bank, tv.kijken, wat je overdag niet wilt want er is niets, behalve animalplanet. Verder hoefde ik van mijzelf niet verstandig te eten maar wel lekker snoepen, hartig en zoet door elkaar.Chips gevolgd door gegrild zeeuws spek, het enige stukje chocolade dat er nog was, wat fruit en een kop soep.
Graag had ik nog ijs en zeer veel slagroom gehad maar helaas, de winkel was te ver weg. Maar goed ook.En na al dat luie en al dat slechte voer en almaar de tuin in en uitlopend en even in slaap gesukkeld zijn op de bank, werd het tijd voor een verstandige maaltijd. De moeheid was weg, de hoofdpijn verdwenen, het tandvlees iets minder gevoelig van al dat gepeuter, tijd om te koken. Met een Elvis Presley cd op volle toeren.Mijn baaldag was voorbij, het goede gevoel over mijzelf nog intact en de opluchting dat de hobbel genomen en voorbij is, is ook vandaag nog groot.
Nu worden er weer handen uit de mouwen gestoken.

6 reacties

overgang



06.03.2012

Nu de winter zachtjes wegglipt in het westen en het voorjaar voorzichtig in het oosten over haar horizon gluurt, lijkt de tijd voor even in niemandsland gevangen.
Het wachten is op de sapstroom in de bomen die op gang moet komen.
Ik kijk mijn tuin in waar veel, dor, kleurloos en rommelig is.Mijn vingers jeuken, maar mogen nog niet.Toch begint er bij mij ook iets te stromen.
Ineens zie ik waar mijn glas in lood raam in de tuin kan staan. Ineens krijg ik een idee voor de 65 bakstenen die al jaren tegen mijn schuurmuur staan gestapeld. Het lijkt wel of ik uit mijn winterslaap geschud word.
Nog niet in de tuin maar wel voor de tuin.Wat een energie komt er vrij.
Al die bakstenen door mijn huis naar de achtertuin gesleept. Op de fiets naar het industrieterrein voor botenlak en kwasten.
Vier dagen lang heeft het raam in zijn houten lijst met afgebladderde verf op mijn tafel gelegen en heb ik voorzichtig, om de kleur te behouden, keer op keer de smalle richels gelakt. Mijn kamer opnieuw een atelier.
Alle stenen tegen de schutting gestapeld in verschillende hoogten.De potplanten die de vorst hebben overleefd van hun plastic jassen ontdaan en opnieuw gerangschikt.
De lentepareltjes in de tuin gefotografeerd, de ekster gespot die te grote takken uit een dichtbegroeide boom probeert te plukken.Een komische evenwichtkunstenaar.
Een nieuwe lente en, weldra, een nieuw geluid.

4 reacties

gisteren


04.03.2012

Gisteren was mijn huid zacht en glanzend
vandaag is het craquelé als gebruikt zijdevloeipapier.
Met zachte ogen kijkend naar mijzelf valt het niet op
Wie zal het zien en doet het er iets toe?
Kijk in mijn ogen met liefde en zie
hoe ik leefde en leef, nieuwsgierig en met begeerte
door mijn open venster naar de wereld.