verlangen
31.03.2011
Op zoek naar een mooie zin, kom ik er iedere dag één tegen en eindelijk dringt hij tot mij door.
De zin van Hippocampi: Verlangen naar wat je bezit.
Die zin moet ik 'gedachtenloos' verder laten doordringen. Dan komt er een andere zin boven drijven: Je kunt niet verliezen wat bij jou hoort, zelfs al zou je het weggooien.
Innerlijke rust is waar ik zo naar verlang en niet heb, naar mijn idee. Alleen, je kunt niet verlangen naar iets wat niet in je is, denk ik ook.
Misschien hoort innerlijke rust niet bij mij? Is innerlijke rust alleen aanraakbaar wanneer je grote wijsheid hebt om stil te zijn? Ik weet niet waar dit schrijven naar leidt. Wel waar het vandaan komt, die behoefte aan innerlijke rust.
In het kader van een nieuwe HR-ketel, moest er een afvoer gemaakt worden in een hoekje voorzolder, dat vol ligt (lag) met 35 jaar oude stof, dozen vol zaken waar ik wel een vermoeden van had maar eigenlijk niet wilde weten.
Drie dagen lang heb ik stof gesnoven en geniesd. Mijn hoofd regelmatig gestoten tegen een zolderbalk wanneer ik achterwaarts en gebogen met een tas vol boeken naar de trap schuivelde, om ze beneden op een stapel te leggen in een andere doos.
En dan kom ik bij een doos met papieren en tekeningen en briefjes en die wil ik niet.
Te veel oud zeer, te veel oude onmacht, te veel van alles.
Maar toch, het moet en alles gaat door mijn handen. Gelukkig maar want ik kom tientallen dia's tegen van de Frans Halsschool waar de vader van mijn kinderen onderwijzer was. Zo eentje die ze niet leerde spellen, rekenen, dat deden anderen wel, maar wel wereldreizen met ze maakte en, zo verhaalde van geschiedenis en aardrijkskunde. Markt in de klas liet spelen (de meeste kinderen kwamen van de Albert Cuypmarkt) en binnen de kortste keren waren alle tafels tegen de muur gestapeld en waren de kinderen serieus aan het handelen en onderhandelen.
En weer gaat het hele leven van die man door mijn gedachten en kom ik uit bij de treurnis van een mens die zoveel in zich had en toch zo ongelukkig was.
Verlangde hij naar wat in hem was? Nee, hij was daar bang voor want, hij wist en wat in hem was kon hij niet toelaten, want wat zou daar van komen.
Al die scheuren en barsten die hij in zijn genen meedroeg, heb ik goddank niet.Dat is niet mijn verdienste, dat is ondanks mijzelf.
Ik vind het een hele mooie zin: Verlangen naar wat je bezit.
En een hele mooie gedachte: Je kunt niet verliezen wat van jou is, al zou je het weggooien.
Ik kan er niet bij, het brengt mij weemoed. Stel je voor dat ik het, ergens onderweg, toch ben kwijt geraakt?