staatsburgerschap
30.10.2011
Het kleeft mij aan als een tweede huid. Het staatsburgerschap. Alhoewel,zeventig jaar geleden geboren tijdens een bombardement van de Engelsen op de Fokkerfabrieken, voor ons huis en op de haven van Amsterdam, in onze achtertuin, tijdens de Duitse bezetting.Maakte dat dan niet van mij een nieuwe bewoner van het grote duitse derde rijk, dat er Gode zij dank nooit van gekomen is? Nee,ik ben Nederlands staatsburger en ik wil er van af.Zou ik dat aan minister Leers terug kunnen geven?
Hij heeft het al zo zwaar en ik wil zijn ellende niet vergroten.Ik kan het natuurlijk ook aan staatssecretaris Henk Bleker voorleggen.Die zag ik Vrijdag j.l. bij Pauw en Witteman aan tafel. Ook hij wist niet waar hij het zoeken moest van zwaarte. Mauro moet weg, dat kan niet anders, helaas precedenten mogen er niet zijn, verschil in behandeling ook niet, om maar te zwijgen over de aanzuigende werking van e.e.a. Als het nu het vriendje van zijn zoontje was, dat samen voetbalt, dan zou hij ook niet weten wat te zeggen.Moeilijk,moeilijk,moeilijk.
Er zaten nog twee dames bij Pauw en Witteman.De moeder van Mauro en een vrouw van Internationale kinderrechten. Twee dames die hele goede dingen gezegd zouden hebben, als zij de kans hadden gekregen.Maar iedere keer dat dat dreigde te gebeuren, begon Bleker weer zijn verhaal van hoe moeilijk...hij speelde het handig, de sluwe vos en sprak bijna ieders spreektijd helemaal vol.
De dames kwamen dus niet uit de verf en de tafelgastheren grepen niet in.
Witteman die anders geen mens laat uitspreken in reactie op een vraag van hem, gaf nu alle ruimte aan Henk en maakte zo van de beide dames een mutsige Ingrid.De laatste minuut was voor Mauro.Hij heeft al eerder laten zien dat praten niet zijn ding is, wanneer het over hemzelf gaat, dus daar kwam niets uit.Hadden Pauw en Witteman werkelijk meegeleefd met de jongen, dan hadden zij die laatste minuut gereserveerd voor de Internationale Kinderrechtenorganisatie.Helaas, gemistte kans. De enige die mijn hart raakte was Bart Chabot, die meer bijbelkennis had dan ik voor mogelijk hield, de enige die Bleker rechtstreeks aansprak over mededogen, naasteliefde, rechtvaardigheid boven wetten en geboden.We weten toch nog wel dat vroeger het CDA een Christelijke partij was?
De vraag die ik mis sinds de zaak Mauro is, wat gaat er met hem gebeuren als hij in Angola wordt gedropt.Heeft iemand zich daar een voorstelling van gemaakt. Een Afrikaans land waarover de reisbranche een negatief reisadvies geeft.Het is er niet echt veilig.Mauro zal meteen herkend worden als een westers watje die de gebruiken van het land niet herkent.Hij spreekt dan ook de taal niet. Ik denk dat het joch, want ondanks zijn 18 jaren is hij een joch, binnen de kortste keren gestript zal zijn van zijn westerse schoenen, zijn westerse kleren en waarschijnlijk ook zijn westerse geldbuidel.Hij zal er niet zonder kleerscheuren vanaf komen.Een MBO leerling, die als hij geluk heeft een studievisum krijgt plus de druk van presteren.De volgende huichelarij.Dan kunnen onze regeerders zeggen, Tsja, hij heeft een kans van ons gekregen maar hij heeft gefaald, examen niet gehaald.Jammer,jammer,jammer maar niets aan te doen en ze zullen hun handen in onschuld wassen als Pontius Pilatus eens.Onze regering, een samenscholing van Farizeeërs.
Ik wil mijn nederlands staatsburgerschap teruggeven, want ik ben niet trots op Nederland.