4 reacties

ontdekking

Kerstfeest, feest van terugkerend licht en feest van bij elkaar zijn, je zegeningen tellen en zo maar een nieuwe kant ontdekken bij éen van je kindskinderen. Lieve,
Lieve vermaakte zichzelf met het schrijven van kleine versjes, een paar regels, op losse papiertjes die zij daarna uitdeelde. Ik was blij verrast, gaat zij het leuk vinden om met taal te spelen? We zullen zien. Daar thuis over nadenkend, schreef ik voor haar een nachtelijke herinnering op.

4 reacties

toekomst

Alle blogschrijvers wens ik goede feestdagen. Dank jullie wel voor de mooie teksten die ik lezen mocht en bedankt dat jullie mij zo nu en dan ook lezen. Ik wens jullie in het nieuwe jaar veel licht toe op jullie pad. Heb het goed, Athy.

4 reacties

kort verhaal

Als huiswerk voor de leden van de Maarssense vrouwen schrijfgroep, prikten wij het woord 'aandacht'.Wij schreven allemaal een kort verhaal.Hieronder volgt mijn verhaal. - Waar kijkt ze naar zo de hele dag en, als ze al kijkt wat ziet ze dan - ? Haar dochter zit in de vensterbank.Hoe lang is het geleden dat ze een gesprek voerde met haar moeder en ze van gedachten konden wisselen. Iedere morgen, wanneer de verzorging weer weg is gaat ze zitten in de stoel naast het raam.Als ze wil kan ze het hele plein overzien.De kleine markt vol mensen die langs de kramen lopen.Kisten vol groenten en hoog opgetast fruit.De kraam met kaas, een fleurige bloemenstal. Aan de overkant van het plein staan hoge flats waar 's avonds de lampen aan gaan en kennelijk niemand de behoefte heeft om de gordijnen te sluiten. - Kijk je graag naar buiten mam, de bomen, het plein en de huizen aan de overkant ?- Ze krijgt geen reactie.Aan niets merkt ze dat haar moeder heeft gehoord dat er tegen haar gepraat wordt. Ben ik mijn moeders dochter. Ze voelt dat ze ongeduldig wordt en neemt het zichzelf direct kwalijk.De rollen zijn omgekeerd. Zij is volwassen en haar moeder heeft nu een probleem maar welk probleem.Als dat duidelijk zou zijn, dan zou het aangepakt kunnen worden. Nu heeft ze daarvoor geen enkel handvat. Hoe blij reageerde haar moeder toen ze kwam vertellen dat ze zwanger was en na de geboorte van haar kleinkind kwam ze dagelijks langs. Nooit langer dan een uurtje. Ik kom alleen maar even kijken, zei ze dan, vol verrukking boven de wieg hangend. Dat is het beeld van haar moeder dat ze nooit zal kwijt raken,haar moeder boven de wieg. - Ach mam, ik mis je zo.Waarom praat je niet meer. We hadden het toch altijd goed in elkaars buurt.Heb je niet gezien dat ik het sieraad draag dat jij mij gegeven hebt toen ik moeder werd.Je bedankte mij dat ik jou oma had gemaakt.Je hebt ook niet gezien dat ik een nieuwe bril heb met een heel ander montuur.Er was een tijd dat je alles opmerkte.Ik wil je nog niet kwijt, mam maar je werkt niet echt mee -. De blauwe ogen staren uitdrukkingsloos.Ze ziet er goed uit.Niet zo verloren als mensen die de weg kwijt zijn.De dokter kan ook geen enkele oorzaak vinden. Psychisch, zegt hij, de grote verandering. - Waarom ben je toch hier naar toe gegaan, mam. Ik had toch voor je willen zorgen, wanneer dat nodig zou zijn.We woonden zo vlak bij elkaar -. Heeft ze dit hardop gezegd,ze meende toch even een klein gebaar van haar moeders hand te zien. Ze is altijd heel duidelijk geweest. Nooit je kinderen tot last worden, zei ze regelmatig.Wees de ellende voor en houd de regie over je eigen leven. Heeft ze spijt dat ze hierheen verhuist is, een beslissing genomen vanuit het niemand tot last willen zijn? Voordat ze wat kan zeggen gaat de kamerdeur open en komt Lonneke binnen,haar zesjarige dochtertje.ze heeft bloemetjes in haar hand. - Oma - zingt haar stemmetje. - Oma, kijk ik heb bloemetjes voor je geplukt.Daar houd je toch zo van. Je bent de liefste oma van de hele wereld.Je mag ze even vast houden, dan doe ik ze daarna in een mooi klein vaasje en dan zet ik ze vlak bij jou zodat je ze goed kunt zien. Ja, oma -? Het meisje staat dicht tegen haar oma aan en kijkt aandachtig naar haar gezicht. En het wonder voltrekt zich.Het lijkt wel of de ogen kleiner worden nu de starende blik verdwijnt.Er komt bewustzijn in de ogen die het opgeheven gezichtje van het kind vinden en iets van een glimlach en aandacht gaat uit naar haar kleindochtertje dat de bloemetjes tot bij haar neus brengt. - Ruik maar oma, het ruikt naar buiten -.

0 reacties

mooi weer

Dit is zo'n dag, waarin de optelsom van kleine dingen tot grote tevredenheid stemt. Rond acht uur werd ik wakker.Door de kieren van mijn jaloezie zag ik dat de zon scheen. Even later stond ik in de tuin. Min vijf graden,en ik schoffelde vogelvoer onder de struiken om het kleine grut van voedsel te voorzien.Koude blote voeten in mijn tuinslippers, maar eenmaal binnen was dat zo weer over . Gisteren vertelde ik mijn spiegelbeeld dat ik vandaag niets hoef en dat dacht ik nog steeds.Een zee van tijd.De krant lezen, met een kop koffie.Alleen, de zon stond recht tegenover mij en zo laag dat hij onder het afdak door in mijn ogen scheen.Ergens anders gaan zitten? Nee, het licht was adembenemend mooi.Tussen alle takken door keek ik in de verte, gouden nevellicht.Even later was het weg.Toch maar naar buiten. Verse groente voor de komende dagen, de weervoorspellingen zijn verwarrend.Van alles wat voorspeld is kwam bij hier niet veel uit.Maar toch, negeren is niet handig.De fietspaden waren goed begaanbaar, heerlijk zonnetje en even langs een vriendin met een verlaat Sinterklaas cadeautje. Zij heeft al een opgetuigde kerstboom staan.Mooi, als altijd. Morgen de vrouwen schrijfgroep, nog een tekst schrijven met als gegeven het woord Attentie.Ook nog even een opdracht voor morgen voorbereiden: beschrijvend schrijven.Ik heb het boek Gloed, van Sándor Márai als voorbeeld. Daarna ben ik de tuin ingegaan om met behulp van dik transparant plastic een paar planten voor bevriezing te behoeden.Niet iedere plant vindt het fijn naar de kas te worden verbannen, zij zouden bedanken voor de goede zorg met dopluis. Mijn atelier opgeruimd en stofvrij gemaakt, ik wil weer gaan schilderen.Wat grote over gebleven metalen balken, van de terras overkapping,naar zolder gebracht en bovenop de kledingkasten gelegd.Ik moet toch wat.De draai naar beneden lukte niet, dus de schuur was onbereikbaar, hoera voor de zolder. Zo verloopt tot nu toe mijn dag.De vliegenplaag op zolder, veroorzaakt door dode muizen, die bij de buren vergiftigd worden en bij mij een plaatsje zoeken om dood te gaan, is over.De enige dode muis die ik kon vinden, zo plat en zo dun als een plankje,is opgeruimd, het restant dode vliegen opgezogen. In de wetenschap dat mijn buiten kranen afgesloten zijn, vorig jaar glad vergeten, en de kapotte ruit in de kas vervangen is en heel blijft totdat er weer appeltjes van de gemeenteboom vallen, ben ik, dat is nu wel duidelijk, heerlijk bezig geweest. Dat stemt tot grote tevredenheid.En dat benadert voor mij het begrip geluk.