nacht

9 augustus 2010

Weer eens een hele nacht aan één stuk door slapen! Daar kan ik zo naar verlangen.
Het is al weer een tijdje geleden.
Niet dat ik lig te piekeren. Ik doe gewoon mijn ogen open na ongeveer anderhalf uur slapen. Meestal kan ik het dan verder wel vergeten.
Hoopvol begin ik aan iets plezierigs te denken. Het strand, de zee die zich uitstrekt tot aan de horizon. Voordat ik het weet ben ik één van mijn eigen korte verhalen ingetrokken, waarin ik een vrouw heb laten verdrinken.Dat werkt dus niet.
Ik probeer iets anders. Een leuke man? Ik weet er wel eentje.Een leuke ontmoeting in de duinen met meneer X? Daar krijg ik het wel warm van. Misschien kan ik beter verzinnen dat hij gezellig naast mij ligt in mijn eigen bed. Ik weet nog wel hoe dat was en voelde, mijn arm over zijn borstkas, mijn been over zijn been.
De nachttrein naar Zwitserland. Stille donkere stationnetjes met hier en daar een blauw lichtje en een nasale stem die van alles roept over de trein waar ik in zit en dat ik niet hoef te verstaan.
De eerste blik op bergen bij het vroege ochtendgloren.
Inmiddels is het half vier op mijn wekker. Als ik nu in slaap val, dan heb ik nog vier en een half uur, reken ik uit.
Ik draai mijn kussen om, zoek een koel plekje op het laken en leg mijn arm over het andere kussen.
De tuin, de tuin! Ik wil nog wat planten in de border, morgen potaarde halen en kalium. Ik voel mijn ogen, nu ga ik slapen, nu gaat het gebeuren, nog vier uur, dan heb ik vijf uur slaap gehad.
De kat springt op bed en begint te spinnen. Grote goedheid, wat klinkt dat hard door de nachtstilte.
Half vijf, nog drieeneenhalf uur. Om acht uur loopt de wekker af. Ik droomde net.
Om half negen sta ik op, wakker genoeg.
Misschien de volgende nacht. Misschien lukt het dan, een hele nacht aan één stuk door slapen. Zou dat niet zalig zijn.

a.vanmeerkerk@zonnet.nl