fragment


29.09.2011

Op zo'n mooie zomernamiddag zoals vandaag, zou ik het liefste in een grote stad willen zijn. Parijs bijvoorbeeld. Altijd volle trottoirs in het late zonlicht.Mensen die zich haasten van werk naar huis.Of naar een terras om daar vrienden te ontmoeten bij een glas wijn of koud bier.
Ik zou mij dan onderdompelen in die mensenmassa, meelopen met de stroom,mijn ogen langs de oude gevels laten glijden, totaan het eerste metrostation. Geen behoefte om mij ondergronds te begeven zou ik bij een etalage stilstaan en na een paar minuten in tegenovergestelde richting mee terug lopen, temidden van een nieuwe stroom mensen, uitgebraakt door de donkere mond van de ondergrondse.
Bij een kiosk een krant kopen en bij het eerste terras met nog één lege stoel "excusé moi" mompelen, gaan zitten en de krant openslaan. Ik zou geaccepteerd worden als de werkende vrouw die eerst even de krant op een terrasje wil doornemen, alvorens de maaltijd thuis te gaan koken voor haar gezin.
Ik zou natuurlijk jonger zijn dan ik nu ben.
In werkelijkheid zit ik op de fiets en geniet weliswaar nu ook van een zonnetje maar er is geen stad.Wel haastige mensen die mij tegemoet komen rijden vanaf het station, of lopen langs het fietspad dat gescheiden is van het autoverkeer.Misschien dat deze thuishaasters mij deden verlangen naar stadsgedruis. Aangezien ik Amsterdam toch iets minder aantrekkelijk vind voor een leuke fantasie dan Parijs werd het de Seinestad.
In werkelijkheid fiets ik langs de singeltjes,dan weer door een kale lange straat. Kijk hoe het zonlicht tussen de bomen doorvalt in grote schaduwbloemen op het gras. zie de diverse achtertuinen, van elkaar gescheiden door houten schuttingen, al of niet begroeid en bij de voordeuren die praktisch allemaal hetzelfde zijn, staan de verschillende potten, tafels met pompoenen of leuke blikken dingetjes, waarmee de huiseigenaren zich van elkaar proberen te onderscheiden.
Er zijn zoveel verschillende werelden.Voor mijn gevoel hoor ik in alle thuis. Vandaar dat mijn heimwee ineens kan oplaaien, geraakt door een geur, een lichtval, een geluid.

btemplates

6 reacties:

lebonton zei

ja, een herkenbaar gevoel. vorig jaar zomer zochten we in de drukke straten van rome naar dat terras met één (en nog één) stoel. gevonden natuurlijk. en dan eten in de zon, mensen zien, oude gebouwen ruiken. jottem.

Athy zei

Zal ik je vertellen: Ik heb geen digitale foto's van Parijs.De bovenstaande foto is een terras in Rome in de Civolo Cinquinte, Trastevere. Geweldige stad.

lebonton zei

trastevere, de overkant van de tiber. mooi daar.

Athy zei

een americano drinken met een chocolade broodje als ontbijt, om half negen in de ochtend en dan de zon hoog in de steeg op een ruitje te zien schijnen.Ik wou dat ik een dichter was. Groet!!

Anoniem zei

ik ben geen buitenlandmens, maar een ontbijtje in een frans of italiaans stadje lijkt me ook iets om naar terug te verlangen, alhoewel ik dan toch de voorkeur geef aan het platteland daar, een geknakte stokbrood onder de arm een typisch groen heuveltje afrennen.



wat is een americano?

Athy zei

Een americano is een zwarte koffie met voldoende kokend water.
Ik houd niet van een expresso, dat is mij te sterk en melk vind ik uit den boze.Overigens, ontbijten voor het huisje op het platteland is ook zalig. Soms ben ik een echt grotestadsmens en mijn blog ging over mijn verlangen naar de stad van tijd tot tijd. Groet!!

Een reactie posten