Hettie Kwieser

04.05.2012

Een paar weken voor zijn dood vertelde mijn broer mij een verhaal dat hij niemand anders heeft verteld.
In de herfst van 1943 ging mijn moeder vanuit Amsterdam-noord naar Amsterdam-zuid, om een eventueel toekomstige woning te bekijken.Mijn broer, toen vijf jaar en mij, nam zij mee.Ik was net één jaar.Door de aanhoudende bombardementen van de Engelsen op de haven, achter ons huis en de Fokker fabrieken, voor ons huis, was zij ten einde raad.
Bij onze toekomstige woning aangekomen, bleek de voordeur open te staan en een Duitse soldaat kwam met getrokken pistool op mijn moeder af.Zij moest hem overtuigen dat zij geen familielid was van de vertrokken bewoners en kwam kijken of er nog iets van de inboedel te redden viel.
Zij wist niets.
Tot zover het verhaal, dat mij niet meer los liet.
In het stadsarchief van Amsterdam is een tentoonstelling van foto's van 3000 joodse vermoorde kinderen.
15.000 kinderen tussen nul en achttien jaar zijn naar vernietigingskampen afgevoerd.
Twee mensen, Guus Luijters en Aline Pennewaard hebben de namen achterhaald van die kinderen en zijn op zoek gegaan naar foto's. Om ze allemaal hun identiteit terug te kunnen geven, hun naam en hun gezicht, hun geschiedenis.
Met het verhaal van mijn broer in mijn achterhoofd ben ik naar het stadsarchief gegaan.Daar heb ik op de computer de woningkaart gevonden waarop geschreven staat wie er van wanneer tot wanneer op een adres hebben gewoond.
Ik zag de naam van mijn vader, mijn moeder en de toevoeging één zoon, één dochter.Er stond ook vermeld wanneer wij weer verhuisden.
Boven onze naam stond de naam van Henri Kwieser, getrouwd met Mirjam Cohen.Dochter Hettie Kwieser, geboren 15 september 1932. Op 15 september 1943 afgevoerd naar Westerbork.
Bij de tentoonstelling hoort een boekje "In memoriam", daarin staan de namen van de gedeporteerde kinderen onder het nummer van transport.
Hettie Kwieser, 12 jaar oud, is op transport nr.88 gesteld. Zo kon ik tussen de 3000 foto's op zoek naar haar portret, om het te vinden. Een foto van drie meisjes, zij de oudste met een cirkel rond haar hoofd, als teken dat zij vergast is. In Theresienstadt, vermeldt de lijst. Elders twee maal dezelfde foto met steeds een ander cirkeltje. Ook Carla Meijer en Mia Meijer, zes en drie jaar oud zijn vermoord.
De plattegrond van de woning, waar ik negen jaar heb gewoond en gespeeld kan ik zo voor mij halen.
Ik kan mijzelf zien als kind, in de gang, in mijn moeders ochtendjapon, mijn vaders das om, huilend vanwege de pijn bij de zoveelste oorontsteking. Met mijn broer in de diepe donkere gangkast, waar hij zijn vuurstenen liet ketsen en dan mocht ik er aan ruiken en natuurlijk hem bewonderen omdat hij vonken kon maken met die stenen.Hettie en ik, wij liepen door dezelfde gang, sliep ik in haar kamer, heeft zij zich ook teruggetrokken in die kast, wanneer het haar allemaal te veel werd, die grote mensen wereld?
Ik zie haar gaan, met een koffertje, de grote stenen trap af, het onbekende tegemoet.Eén ding wist ze zeker, het was niet goed.
Hettie Kwieser, ik ben blij dat ik je gevonden heb, jouw foto staat op mijn telefoon, jouw verhaal kan ik vertellen. Vandaag is het dodenherdenking, mijn kaars en bloemen zijn vandaag voor jou.
Vandaag vier ik ook de verjaardag van mijn jongste dochter, Rebekka.In tegenstelling met elkaar verbonden.

btemplates

11 reacties:

lebonton zei

op een dag als deze heb ik nooit beschikking over de juiste woorden. ik sta stil bij hettie, van wie wordt verteld.

Athy zei

stil staan bij en in stilte gedenken.het is goed zo. groet!!

Unknown zei

ach ja ketsende vuurstenen en hun geur die was ik helemaal vergeten even vluchtig en ongrijpbaar als levens en de herinnering daaraan

Athy zei

het hier en nu is dringender aanwezig, denk ik.Dag Cor, groet!!

Anoniem zei

Wat ben ik blij voor jou dat je dit toen allemaal
niet wist als kind

gefeliciteerd met de verjaardag van je dochter Rebekka!

Athy zei

Ik denk wel, Assyke, dat ik meer gezien heb dan ik mij bewust ben.Altijd het gevoel gehad dat het ook deel van mijn geschiedenis is.In de geest van op de zelfde plaats in de zelfde tijd, zo iets. Groet!!

Anoniem zei

er ontgaat kinderen niet veel
de woorden komen later bij het sfeerplaatje




ps:
heb je al iets gehoord van je vriendin?

Athy zei

Ja, donderdag kreeg ik bericht van haar overlijden.Ze heeft haar einde begroet als een verlossing.Er is rust. Dank voor je belangstelling. Groet!!

Judith zei

Wat een indrukwekkend verhaal Athy! Je had het mij natuurlijk al verteld, toch kreeg ik weer kippenvel toen ik het las.

Athy zei

Ik ben er ook stevig mee bezig geweest, Juut.Ik had graag de foto erbij gezet maar moet nog uitzoeken hoe dat moet. Groet!!

Unknown zei

ik heb op mijn werk de personeelskaart gevonden van henri kwieser geb. 03 januari 1903

Ronald

Een reactie posten