raamwerk
07.08.2012
Laat de taal maar komen, ik heb geen woorden meer.Beelden wel,van windbewogen groen en,in een smalle strook zonlicht één enkele oplichtende witte bloem.
Ideeën, gedachten, ze neuriën door mijn hoofd.Zoemend als bijen draaien woorden om en om,van hun betekenis beroofd.
Laat de taal maar komen,drager van ritme dat mij tilt door de dag.Raamwerk voor woorden die ordenen wat stroomt,wat stokt,wat overspoelt.Raamwerk voor het woord dat koestert,vormgeeft wat wordt gevoeld.Zij hebben toch de letters waarmee ik schrijven mag.
Laat nu mijn taal maar komen.
Labels:
schrijven
6 reacties:
dat is fraai. met woorden zeggen dat je geen woorden hebt. de gebruikte woorden zeggen dat je zeggende woorden wilt gebruiken.
En door de migraines lukt dat niet zo goed.Ik geloof dat ik hiermee mijn wanhoop hierover heb willen beteugelen,Ton.
Vind wel dat jij een heel mooi commentaar hebt neergezet,Ton.Herkenbaar jouw specifieke taal.Groet!!
mooi Athy
Dank je, Svara.Zo geniet ik op mijn beurt van jouw reis door de Provence.Groet!!
hoe gaat het met je?
ik lees een beetje bij en voel de weemoed in je laatste blogs,
de angst om te verliezen...
ik hoop dat je het licht weer hebt kunnen toelaten en dat je nu beter slaapt...
lieve groet,
assyke
Een reactie posten