lebonton


24.11.2010

Wanneer ik 'smorgens achter mijn computer duik,ga ik automatisch als eerste naar het blog van lebonton, dichter. Om te zien of er al weer wat moois neergezet is. Vanmorgen stond er een gedicht 'tijdwijzer'.Een lied dat ik een paar keer ging lezen om er de rest van de dag over na te denken, over tijd, welteverstaan.
Tijd is een illusie, zegt de één en ook filosofen hebben er grootse dingen over gezegd.
Ik wil dicht bij huis blijven.Tijd, ben ik zelf, denk ik nu. Want alleen ik kan mijn tijd verbruiken of misbruiken en ben ik er niet meer, dan is 'mijn' tijd er niet meer.
Ik heb een klok, die alleen loopt, omdat hij zo mooi de uren slaat, verder kijk ik er niet of nauwelijk op. Ik heb een horloge, handig als ik de trein of de bus wil halen om op tijd op een afspraak te komen. Dat is realiteit. Misbruik van andermans tijd wordt gestraft.
Mijn tijd deel ik in naar de natuur. Zomertijd en wintertijd is een regel van mensen.
De zonnetijd is mijn belangrijkste tijdmeter. Omdat dit stralende hemellichaam de tijd van de seizoenen bepaalt, het seizoen van zaaien, met daarin de stand van de maan, als raadgever.Oogsten, snoeien, planten, de zon bepaald het grote geheel waarbinnen de maan de juiste tijd aangeeft. Voor ons zou diezelfde maan niet zichtbaar zijn, wanneer de zon zijn licht niet op haar zou laten schijnen.
Ik leef mijn tijd en in welk seizoen ik ben aangekomen is mij nog niet helemaal duidelijk. Nazomer- of herfstseizoen? Mijn tijd zal het leren.
In de tijd van grauwe dagen kan ik mijzelf opbeuren, door te zeggen 'ook grijs daglicht is zonlicht.
Zonnetijd, dat al wat leeft, streelt.

btemplates

1 reacties:

ton de gruijter zei

nazomer of herfst? zolang je zelf maar lente voelt.
je doet me eer aan, ik buig.
merci.

lebonton

Een reactie posten