in memoriam

23.04.2011

Lieve Peter,
Gisteren voor het laatst naar jou gereisd en voor het eerst hoefde ik 's avonds niet te bellen met de woorden "Ik ben weer thuis!".
Het is natuurlijk ongelooflijk beroerd dat een stom ongeluk een eind aan jouw leven heeft gemaakt. Maar het is goed zoals het is. Zonder jouw zelfstandigheid zou jij diep ongelukkig zijn en had je dit trauma overleefd, dan was je niet meer naar huis gegaan.Jouw eigenzinnigheid was legendarisch, jouw bescheidenheid en soberheid ook.
Veertig lange jaren zijn wij elkaars leven in en uitgelopen en hadden daar veel plezier in.Je kwam op het juiste moment in mijn leven, een periode waarin mijn laatste restje zelfvertrouwen ondergraven werd. In de periodes dat je in Brazilië werkte,sloofden wij ons uit met de mooiste brieven. Terug in Nederland hervatten wij dan onze wandelingen, gesprekken en genoten van ons contact.
Je bent een solist geweest maar je hart ging uit naar de onderkant van de maatschappij, vooral daar in Belo Horizonte. Daar bouwde je een huis voor mensen die nauwelijks een huis hadden.Daar spoorde je de rijken aan om te delen met hen die niets hadden.Je kunst zette je in dienst van dat ideaal. Elk schilderij dat je maakte, iedere tekening die je verkocht, alles ging naar dat doel in Brazilië.
Kreeg ik doodleuk een kaart met het zinnetje 'o ja, je hangt in de slaapkamer van een schoenenfabrikant'. Om welke tekening of portret het dan ging, dat hoorde ik nooit.
Je bent een uniek mens geweest, te vreden en sober levend.Je eruditie bracht menig filosofisch inzicht dat je deelde.Dat het leven, ieders leven eindig is, heeft jou nooit benauwd. Je hebt de leeftijd van de sterken bereikt. Je hebt genoten, had vrienden en tot het laatst werkte je hier in Noord Holland met mensen die wilden schilderen of filosoferen.Je bent zo aanwezig geweest.Geen afscheid hebben kunnen nemen, maar dan denk ik weer, goede vrienden doen dat niet, afscheid nemen.Die gaan met een armzwaai uit elkaar "Tot de volgende keer".
Ik ga je ongelooflijk missen, ik treur om je verlies. Jouw vriendschap, ook al is de wederkerigheid voorbij, maakt dat ik vooral blij ben.
Ik denk dat ik nog wel even met je in gesprek blijf, dat stopt niet zo maar. Maar dat geeft niet, toch?
'Wat er na de dood is, is een geheimenis en dat moet zo blijven', jouw woorden. Het zij zo. Mijn ziel probeert jou nog even te volgen.Ik hou van je.