jaloezie
08.04.2011
In de namiddag, het uur waarop ik steevast voel dat ik de hele dag bezig ben geweest, kijk ik soms naar het t.v.programma 'droomhuis onder de zon'.
Dan wil het wel eens gebeuren dat mij een gevoel bekruipt van verlangen dat misschien in de buurt van jaloezie komt. Het aantrekkelijke van wonen in een klein stadje of vlak bij zee; in een huisje, persoonlijker dan de systeemwoningen van de zeventiger jaren.
Het verlangen naar altijd zon, naar potten gevuld met bloeiende Oleanders, Vijgenbomen en Olijfgaard.Wat ik vooral zo aantrekkelijk vind is het leven op straat,het altijd buiten kunnen zijn.
In die serie 'droomhuis onder de zon' zie ik dan paren lopen van 60+ of jonge koppels die het roer om willen gooien, altijd samen.Die tijd heb ik gehad.
Ik kan er mee leven, alleen, kijkend naar die serie bekruipt mij soms het liedje van verlangen, dat dicht bij jaloers zijn ligt.
Een paar dagen geleden was er een gesprek met Rutger Hauer op t.v. Hij fascineert mij altijd weer, omdat hij zo op mijn man lijkt.Het grote verschil tussen die twee is dat bij Rutger Hauer de zelfspot en vechtlust uit zijn ogen spat.Omdat ik zo gevangen werd door die gelijkenis, heb ik niet de vraag gehoord, wel het antwoord:
"Wat je mist in het leven, is niet het doel, maar de weg".
Zelf zeg ik graag "Je hebt je te voegen naar wat aan jou gebeurt in het leven, om van daaruit weer je eigen weg te zoeken. Optimisme is denk ik dan een sleutelwoord.
Het glas van mijn moeder was altijd half leeg, zo voelde ik dat.Ik probeer mijn glas vol te zien. De erfenis van genen, het blijft een worsteling.
De gedachte van de maakbare wereld wat dus betekent het maakbare leven, is van deze tijd. Zelf denk ik dat het niet mogelijk is.
Wij willen alles. Eeuwig jong; beroemd of bekend. De snelle bevrediging van onze wensen in hebbedingen.
De gedachte, hoe heerlijk het moet zijn om altijd onder de zon te leven, altijd buiten te kunnen zijn, is een droomgedachte.
Ik heb een plek onder mijn eigen zon. Mijn kinderen en kleinkinderen hebben hun eigen toekomst.Het is goed zoals het is. Mijn glas is vol.
Labels:
persoonlijk
11 reacties:
het onvoldoende hebben van vechtlust is even zo goed een ziekte als iets aan het bewegingsapparaat o.i.d.
vervelend genoeg wordt het wel vaak als gedrag gezien en beoordeeld.
ik wens veel zon!
Maar wie of wat bepaalt of er genoeg vechtlust voorhanden is?
Ik ga mee in je wens voor veel zon. Dag Ton, groet!
Ik dreig nu wel de hippo van de oneliners te worden, maar één bijzondere, die mij ook veel gebracht heeft wil ik je niet onthouden:
"niets willen, is alles hebben"
Ik meen, dat ik deze bij Epicurus heb opgepikt. En ik zag ook de documentaire over Rutger Hauer. Prachtige levenswijze man.
groet,
Martin
Beste Hippo van de oneliner, overdaad schaadt. Dag Martin, groet!
Hippo, een aanvulling. Ik ben gek op oneliners en mijn reactie was de kortste die ik bedenken kon. Maar je kunt hem ook anders lezen en dat was de bedoeling niet.Groet!
dank voor de aanvulling
geschreven tekst ontbeert wat communicatieve mogelijkheden, maar ook als het 'zo' bedoeld was, vond ik het prima te pruimen; ik kan wel wat hebben en ik waardeer het contact zeer ;)
groet,
hippo
mag ik dan ook nog een onelyner er tegenaan gooien die ik 'ergens' las:
zoekt en ge zult kwijtraken
zoek niet het het is binnen handbereik
En Athy: proost!
en dan nog eentje van mij: geluk is als een vlinder...houd je die in de hand, dan gaat-ie dood (van een oude indiaan)
@.Svara. Dank je, met open ogen leven, denk ik. Groet!
@ zeeschuim. Eén dezer dagen had ik een gehakkelde aurelia in de tuin en ik ben heus al te vreden met een koolwitje, maar hij/zij was mooi!!! En hij gaat geheid dood, als je hem in de hand houdt. Dat was een wijze oude indiaan. Groet!
Hippo, ik heb je gelezen, dank! Athy
Een reactie posten