de minnaar
05.08.2012.
Die avond vond ik een zwarte krulhaar in mijn bed.Ik moest er om lachen, een aandenken aan een uurtje pret.
Van huid op huid en oh...wat voelt dit fijn; van even samen en van niemand anders zijn.
Telkens weer een zoete droom, een zeepbel die misschien ooit knappen zal maar nu nog niet.
Het lijnenspel van mijn vingers over jouw lijf, jouw geur die ook straks nog bij mij blijft.
Altijd is de tijd te kort maar het is wat het is en niet anders.Een cadeautje voor alles wat ik mis in mijn leven van alledag.
Met je kleren trek je ook je dagelijkse gang van zaken weer aan.
Nog even rond de tafel wat eten na ons minnespel, nog wat dralen vóór wij de betovering verbreken.
Een laatste kus, een armzwaai...tot ziens, ik zie je weer, tot gauw! Over een paar weken.
Labels:
schrijven
11 reacties:
dat is mooi, het besef van 'het zal ooit wellicht knappen, maar nu niet'.
Tjonge Athy, ik kan ook nooit een weekendje weg, zonder dat jij er weer een losbandig feestje van ma. Oh la la! :-)
Tjonge Athy, ik kan ook nooit een weekendje weg, zonder dat jij er weer een losbandig feestje van ma. Oh la la! :-)
Alles heeft zijn prijs, Ton en daartoe moet je wel bereid zijn.
Maar jij doet alles dubbel op, Juut!!
Wat jij kan op FB, kan ik ook. :) Komt natuurlijk omdat jou schrijfsels zo'n indruk om mij maken... Het lukt mij ook nog steeds niet een melding te krijgen in de mail als er iets nieuws te lezen is op je blog. Ik werd deze keer getriggerd door jouw intro op Facebook. Je bent niet de enige Athy...
er zijn veel hondjes die fikkie heten,maar dat bedoel je warschijnlijk niet.
heerlijk om te lezen
klinkt goed allemaal
je neemt me mee in die sfeer
fictie? vroeg ze nieuwsgierig
mooie afbeelding ook
Dankje, Svara, ja die afbeelding.Het zou inderdaad een foto van mij kunnen zijn, in mijn dertiger jaren.
Waarheidsgetrouw en heerlijk!
van mij
groot inlevingsvermogen en rijke fantasie.Groet!!
Een reactie posten