het huis

Het is verouderd, het huis waarin ik heb gewoond ietwat verwaarloosd, ik wist niet dat het kon gebeuren het lijkt wel meer bewoond,destijds bleef alles zoals het was. De voortuin is versteend,waar zijn de rozen die mijn vader plantte. Het licht valt anders in de kamer, de keuken door- en uitgebroken een muur gesloopt. Haar huid is donkerder dan ik mij herinner,vuurdoorn voor het raam geen inkijk maar ook geen uitzicht meer.Smoezelig dat is het woord. Ook de overbuurvrouw is weg.

btemplates

6 reacties:

Antoinette Duijsters zei

Ja ik herken dat gevoel, je zou eigenlijk niet meer terug moeten gaan, het valt zo snel tegen.

Athy zei

Daar heb je gelijk in,Antoinette.Maar na 20 jaar in de buurt te zijn,kon ik de verleiding niet weerstaan.

lebonton zei

het grappige is dat ik het ouderlijk huis in de neergang heb gezien en nu, als ik weer eens in die stad ben, zie ik in de hele buurt een opwaartse lijn.

Athy zei

mijn moeder zou dit als neergang hebben ervaren. zij was er zo trots op daar te wonen.hun eerste eigen huis.zij hield van dat huis en zorgde er goed voor en dat miste ik nu.ze keek mee door mijn ogen?

svara zei

Dag Athy,
Bij deze wil ik iets aan jou doorgeven :-)
http://svaragedichten.wordpress.com/2013/02/11/liebest-award-geef-ik-door-aan/
Met hartelijke groet!

Athy zei

Dank je wel, Svara.Ik heb verder gereageerd op jouw blog.

Een reactie posten