foto

2 februari 2010



Ze staat met haar rug naar mij toe, haar gezicht zie ik van de zijkant.
Op blote voeten, de tenen naar elkaar toegebogen. Ze heeft een bruine onderjurk aan, die net niet reikt tot over haar billen. Een enigszins mollig figuur. Aan haar benen kan ik zien dat ze oud is. Haar hoofd ligt op de schouder van een jonge man, gekleed in een bloes met lange mouwen en een lange broek.

Haar hoofd op zijn schouder, haar rechter hand in zijn linker en zijn rechterhand op haar rug.
Zijn wang tegen haar voorhoofd, ze glimlacht, maar ingehouden.
De foto is van Guus Dubbelman en staat in de Volkskrant, genomen tijdens een try-out van de Niet ver van mijn bed-show in Tilburg.


Maar los daar van. De foto toont een vrouw in een relatie met een jonge man. Het is niet een foto van een moeder en zoon.
Zij houdt van hem, hij is ongetwijfeld haar laatste minnaar.
Wanneer zij 's morgens in de spiegel kijkt, denkt ze vast 'hoe is het mogelijk dat hij er nog is'.
Misschien geniet ze nog van passie, zo lang als zij kan. Maar zoals zij daar staat, zie ik meer
'hou me vast, laat mij (nog) niet alleen. Geef mij je aandacht, je zachtheid, je streling'.
Hij heeft zijn ogen open maar zijn blik is geloken. Hij is zich bewust van wat er in haar omgaat.


Het is allemaal gespeeld, dat weet ik. Maar wat op het toneel gebeurt is een neerslag van het dagelijkse leven.
De foto vertelt vooral over de kwetsbaarheid van deze vrouw, haar behoefte en verlangen.
Dat vind ik mooi.


Niet ver van mijn bed-show: http://www.bejaarden-en-begeerte.nl/



a.vanmeerkerk@zonnet.nl

btemplates

0 reacties:

Een reactie posten