Agatha Christie

5 maart 2010

Een hele stapel Agatha Christie's heb ik te voorschijn gehaald, deze week.

Stuk gelezen zijn ze al, maar ze kunnen nog wel een keer. Ik heb behoefte aan huiselijkheid.

Alhoewel, eigenlijk wil ik gewoon de tuin in, twee jaar verwaarlozing door rugklachten ongedaan gaan maken. Dat zou nu niet slim zijn. De vogels zijn in voorjaarsstaat, maar het weer is dat alleen maar tussen de winterse buien door. Mijn vingers jeuken bij mijn dagelijkse wandelingetje door de tuin van vijf bij elf meter, maar handjes op de rug, Athy.

Ook in de kas moet ik maar even wachten met scheuren, stekken en verpotten. Straks ga ik een weekje naar Italië en ik kan mijn oppasgast niet opzadelen met intensieve plantenzorg.

Terug naar Agatha Christie. Ik heb behoefte aan huiselijkheid en ofschoon de boeken van Agatha altijd over moord gaan, combineert zij moord en doodslag vaak met huiselijke beschrijvingen. Een rustgevende woonkamer, waarin altijd wel een haardvuur vlamt.

Een interessant huis met een schitterende tuin, waarin zonlicht gezeefd wordt door een grote boom. Een bibliotheek met lage lampen en alle wanden gestoffeerd met rijen boeken.

Vrouwen die het verhaal kleuren.

De moord is al gepleegd en de omgeving blijft huiselijk.

Er is altijd wel een dominee of man die met sonore stem spreekt. Altijd wel een heldin die praktisch is en getuigt van inzicht.

Ga ik 's avonds naar bed met mijn Agatha Christie, dan kijk ik uit over die zonnige tuin, of warm mijn voeten voor de open haard of drink thee in dat 16de eeuwse huis.

Het is nu bijna tien voor drie en zo begint er een aflevering van Midsummermurder. In een mooi Engels landschap en een inspecteur, Barnaby, die er ook al zo geruststellend uitziet.

Het is guur buiten, ik heb behoefte aan huiselijkheid.

a.vanmeerkerk@ zonnet.nl