hoezo gewoon, gewoon?


7 juli 2010


Met dit weer is niets gewoon. Een temperatuur waaraan wij niet gewend zijn. Waarvan we wel dromen wanneer het koud en grijs is en het wil maar niet zomeren. Maar waar wij o zo snel onder zuchten.

Ik moet bekennen, dat ik het net zo heerlijk vind als die koude winter die we achter de rug hebben. Het is lastig, bewerkelijk. Het beste is om te schakelen naar een tropisch rooster. Maar wie kan zich dat veroorloven?

Ik wel. Het vergt wel wat. Om zes uur in de morgen opstaan en tot een uur of tien het fysieke werk doen. Poetsen, opruimen en een boodschappenlijst maken. Boodschappen doen, op de fiets, voor 12 uur. In de tuin een schaduwplek opzoeken en daar al het onkruid trekken dat je niet wilt hebben en de waterslang verdekt opstellen en langzaam laten lopen. Voor een paar uur. Na de lunch met een goed boek op bed gaan liggen, zo schaars mogelijk gekleed. Om een uur of drie achter de computer, natuurlijk in een koele kamer, mails beantwoorden, telefoontjes plegen en de agenda bijwerken.
Blijft dit weer aanhouden, dan gaat het mij zeker lukken. De slapeloosheid speelt mij parten, zes uur op, dan slaap ik net, dat lukt nu (nog)niet.
Wie weet, houden wij dit weer tot september. In dat geval kom ik er hier op terug.
De tuinslang, dat is wel gelukt. Die ga ik nu dicht draaien en dan nog wat vlooien tussen het zevenblad. Dat tropenrooster komt er aan als we tijd van leven hebben.

btemplates

0 reacties:

Een reactie posten