kado


16.01.2011

Ik zoek een kadootje voor een jarige vriendin en weet niet wat ik zoeken moet.
Zij is ziek, ernstig ziek en de artsen geven haar een jaar.
Toen ik zo oud was als zij nu, wist ik zeker dat een mens pas sterft als zijn/haar taak afgemaakt is. Wanneer een leven klaar is. De tijdgeest was daar ook naar.
Ik heb in de geriatrie gewerkt,was aanwezig bij het sterven van mensen. Las tijdschriften als Prana,Bres en Onkruid. Verdiepte mij in de geschriften van Elisabeth Küpler Ross. Ik had een overtuiging, zo gezegd.
Nu, nu ik ouder word ben ik er niet meer zo zeker van. Ik verlang wel naar die goede oude tijd. Mijn eigen sterflijkheid wordt wat onverteerbaarder.
De zieke vriendin brengt mij terug naar het denken over dood en sterven en waar ik op hoop.
Haar artsen stellen haar een behandeling voor die kwaliteit verlengend is mits het aanslaat. Zij gaat er voor en zegt 'dan maak ik er 15 maanden van in plaats van één jaar'.
Vervolgens is zij samen met haar man een lijst gaan opstellen van plaatsen waar zij nog heen wil en dingen die zij nog wil doen. Wat haat ik dat woordje 'nog'.
De behandeling slaat aan, weten wij inmiddels en heeft weinig bijwerking.
Met haar verjaardag is zij niet thuis maar dat betekent niet dat er geen kadootje voor haar moet komen.Zelf ben ik gek op opschrijfboekjes, mooie opschrijfboekjes met een harde kaft voorzien van kleur en tekening en een overlappende klemmende sluiting. Zij is gek op katten en de kleur blauw.
Ik weet dat zij alles regelt wat ze regelen kan zodat ze, wanneer de ziekte toeslaat, haar handen en geest vrij heeft voor wat er dan werkelijk toe doet. Gedachten moeten haar hoofd in- en uitlopen, gevoelens naar boven komen en weer wegebben, dat kan niet anders. Of ze schrijft, weet ik niet maar ik waag de gok en koop een boekje met blauw en twee kattenkoppen op de kaft.
Met de woorden "als het niets voor jou is dan geef je het terug en dan vind ik je iets anders, maar het zou zomaar kunnen zijn dat het wel iets voor je is" geef ik het mooi ingepakte kadootje.Het is een schot in de roos en ik ben er blij om.Ze weet meteen al een zin die ze erin op gaat schrijven: 'iets begrijpen wil nog niet zeggen het accepteren'.
We praten een uur over wat haar bezig houdt en hoe zij daar in staat.En het raakt mij diep. Nog nooit heeft zij er zo gezond uitgezien en rustig. Gaat ze werkelijk dood?
"Ja,"zegt ze. "Ik kan niet beter worden, het gaat niet weg, het komt terug".
Een gevoelige en creatieve vrouw,die op een bepaalde manier leed aan het leven en rusteloos zoekend dat probeerde te overwinnen.Het lijkt alsof, nu haar tijd van leven te overzien is,zij de rust gevonden heeft dat te doen waarvan zij vind dat ze het moet doen.Een mysterie raakt mij.
Wij spreken af dat wij in Mei naar de Prionatuinen gaan. Op een mooie zonnige dag.

btemplates

3 reacties:

lebonton zei

twee aspecten boeien me. wij zijn in onze omgeving bovengemiddeld bezocht door de zeis. familie, vrienden, bekenden. het brengt vragen dichtbij. enerzijds wat je aangeeft 'dingen die men nog wil doen'. ik hou van spotten en noemde het, toen we erover spraken 'alles nog moeten wat je nooit belangrijk vond'.
meer nog de opmerking 'een mysterie raakt mij'.
het tijdige heeft, naast veroudering en weemoed een blijvende aandacht van mij.
je schrijft het mooi op.
pet af.
groet van ton.

Athy zei

Dank Ton, voor je reactie.De vriendin doet nu die dingen waarvan ze dacht dat ze daar nog zeeën van tijd voor had. Het is toch beter dan haar alternatief, thuis gaan zitten wachten tot het zover is.Ze geniet echt, van wat ze doet.

lebonton zei

ha athy, dank voor je reacties.
ik heb gisteren alles van het vk-blog ook op blogspot gezet, just in case.
we hopen dat volkskrant haar beslissing terugdraait, er wordt zwaar onderhandeld.
het is daar toch een geheel eigen community geworden.
groot pluspunt daar is de zogenaamde voorpagina. de gemeenschap dreigt te versplinteren en dat is jammer.
in ieder geval zijn de teksten op blogspot veilig.

Een reactie posten