luchtkasteel?


04.02.2011

Vandaag ga ik structureel te werk, zei ik tegen de kat, terwijl ik mijn benen over de rand van mijn bed zwaaide.
Doe jij dat niet altijd, fluisterde ze terwijl ze haar snoet waste met haar rechter voorpoot.
Jazeker, riep ik, dat doe ik altijd en trok wat warms aan om beneden de krant uit de bus te gaan halen.
Helaas, het werd zo'n dag. Zo'n dag zonder enige structuur, zo'n dag waarop de tijd voorbij vloog zonder dat ik iets had gedaan van mijn lijst goede voornemens.
De poes had haar melk en brokjes gekregen, dus die was allang niet meer geïnteresseerd in wat ik ook maar deed.
Het begon met het misgrijpen naar een keukenboek waarvan ik zeker wist dat het dààr lag, met de rekening van een reparatie aan de vaatwasser, die ik wilde declareren bij mijn keukenbouwer.Het boek lag er niet en ofschoon ik de hele beneden verdieping systematisch afbrak, kwam hij ook niet te voorschijn.De eerste verdieping volgde, geen boek,geen rekening.
Mijn humeur zakte naar een bedenkelijk laag niveau en ik staarde gefrustreerd door mijn keukenraam dat ik had willen soppen.
Kun je net denken, zei ik door het raam tegen de Vlier. Dat ga ik dus nu niet doen.
En dat allemaal terwijl ik eigenlijk met een hoofd vol Egypte zat, daar wilde ik een blog over schrijven.
Mijn vriendin belde op. Ga je mee naar Overvecht, ik heb daar een paar boodschappen nodig. Goed idee,dat werd een nieuwe koekenpan.
Inmiddels een duplicaat van de rekening aangevraagd en nu de druk van de ketel is, zal ik de oude wel ergens vinden.
Nog steeds een hoofd vol Egypte.
Wat daar gebeurt is zo cynisch.Vanaf het eerste moment dat ik die mensenmassa op het Tahrirplein zag, zonder enige tegenstand van het leger (trouw aan de president door alle jaren heen),voorzag ik troebelen. Geloofden ze nou echt dat dat vreedzaam zou aflopen? Een dictator geeft niet om mensen, behalve om zijn hielenlikkers en dan nog...
Ik denk dat ze bij een glaasje jasmijnthee, de dictator en zijn chef van staf, hebben bekeken wat het slimst was.
Als jouw mannen zich nu afzijdig houden, dan kweken we meer verwachtingen en als dan iedereen er is, infiltreren mijn mannen in burger en dan worden ze mooi afgestrafd. Dat zal ze leren.
Wat een moed, al die mensen daar in hun cirkel van hoop, verwachtingen en het verlangen naar een kans, één kans maar, op een betere toekomst.
Een volk, ontdaan van zijn waardigheid door een dictator. Die wel goed begon en moed gaf maar het niet waarmaakte, tenslotte.Macht corrumpeert.
Mijn hart gaat uit naar die mensen die, met hun sprankje hoop, de woede vinden om eindelijk te durven vechten voor menswaardigheid en vrijheid.

btemplates

2 reacties:

lebonton zei

moebarak en jasmijnthee.
zo maak je nog een mens van hem.

Athy zei

@Ton, we weten toch waartoe mensen in staat zijn!

Een reactie posten