zwervend


24.06.2011

Net bedacht dat wanneer ik nu niet ga zitten en schrijf, ik het waarschijnlijk nooit meer doe.
Ik zwerf nog steeds tussen twee emoties of twee bewegingen. De afbraak en de opbouw.
Daardoor ben ik niet echt thuis in mijzelf, ofschoon ik wel alles kan rationaliseren.
Aan de ene kant is daar de afbraak: wasmachine, senseo apparaat en printer zijn stuk.
Daar is de opbouw: alles is mooi geschilderd, de kleur die ik uitgezocht heb, rozentuin, is zo mooi boven mijn rode aanrecht. De boekenkasten zijn in elkaar gezet maar nog niet in gebruik. Dit weekend worden de kasten aan de muur bevestigd en dan gaat de inrichting beginnen.De radio heeft nog geen stem want hij staat voorlopig aan de verkeerde kant van de kamer. Totdat de boekekasten vast staan, totdat er een nieuw kastje is waar muziek en tv in en op passen, tussen de kasten in.
De wasmachine is inmiddels gemaakt, door mijn fantastische buurman. Vijftien jaar oud had het goede ding alleen maar nieuwe koolborstels nodig.De monteur, van AEG, die is geweest wist na 10 minuten, dat de kraan kapot was, hij had hem dicht gedraaid.Na opendraaien bleef hij op water wachten, wat niet kwam, zie je wel, de kraan was stuk. Hij had het machien niet aangezet.Daarna kwam er wel water maar hoorde hij een geluid waardoor hij concludeerde dat de electronica kapot was.Ik heb van verdere behandeling afgezien, zijn laatste woorden waren 'mevrouw, die kraan is stuk hoor'. Ik liep met mijn verhaal naar mijn buurman, dronk er een kop koffie, bakje troost, en voordat ik er bedacht op was lag het apparaat uitgespreid over mijn zoldervloer. Twee dagen later werden nieuwe koolborstels gebracht en heb ik,euforisch,een was kunnen draaien.
Tussen alle boeken, die nu overal verspreid in dozen door het huis wachten op hun nieuwe plaats vond ik ineens Exodus van Leon Uris. Ooit gejat van mijn grote broer, ik was toen 14 jaar, heb ik het nooit terug gegeven en nu kan dat niet meer. Maar zittend tussen alle onrust ben ik het weer gaan lezen. Opnieuw heb ik mij heftig opgewonden over de, historische, houding van vooral de Engelsen die zo'n scheve schaats hebben gereden voor en na de tweede wereldoorlog. Ofschoon het land Israël met zijn huidige politiek niet mijn sympathie heeft, hebben de Joden en Palestijnen van de jaren dertig van de vorige eeuw dat wel.Angst en macht, wat een beroerde raadgevers, ik moet daar nog goed over nadenken.Want er is niets nieuws onder de zon.
Nu ik een poging gewaagd heb met dit blog,heb ik het gevoel dat ik terug ben van weggeweest.
Nog even geen koffie en nog even niet printen maar er wordt aan gewerkt.
Ik heb mijn blog weer onder handbereik, de tijd van afbraak is gekeerd,mijn min of meer lethargische energie heeft een impuls gekregen. Er gaat opgebouwd worden, vanaf nu!

btemplates

4 reacties:

lebonton zei

ik dacht al, wat produceer je weinig, maar tussen braak en bouw is het lastig rusten.
een mooi 'bezit', zo'n buurman. alleen al daarom zou je buuren schrijven i.p.v. buren (zie de doos). en uris, ja. een boeiend verteller. ik heb zo'n negen titels van hem, en juist exodus niet. ik herlees met tussenpoos van wat jaren graag trinity en verlossing, 2 lijvige boeken over het ierse drama.
gelukkig zit je tussen braak en bouw wel op de computer, en ben je niet van 't net (zie andere doos)

goed weekend

Athy zei

@ Ton, jij bent echt geslepen!!!Het is dat mijn oog op de foto viel en dus ineens de doos zag en de andere doos. Het was een nadenkertje.Maar bedankt voor het onbedaarlijke lachen dat ik toen dus deed. Groet!!

Dees zei

Dag Athy,
Wat fijn dat de volgende fase is ingeluid. En wat een schorriemorrie die wasmachinemaffioso!
Inmiddels zijn wij ook helemaal van het zelf repareren en tweedehands kopen.
Dat moet wel met de idiote pensioenplannen van onze fijne regeerders.....

Athy zei

Ja, het zijn zware tijden, Dees, ik bof met mijn buurman, technisch ben ik geen held (meer). Groet!!

Een reactie posten