twee oma's


"Wat zegt U, oma Atie, dat kan niet, dat ben ik".
Plaats van gesprek de Kim, een herstelhotel in Noordwijk waar ik tien dagen logeerde na mijn hartoperatie.
Wij zijn vriendinnen geworden. Beiden herstellende van een ingreep rondom ons hart. Beiden jarig op 4 juli en beiden luisterend naar de naam Atie. Dat mijn naam anders geschreven wordt is een ijdelheidje toen ik 15 jaar was. Ik ging voor de schoolkrant schrijven en wilde mijn naam wat opleuken en zo is hij gebleven.
Deze Atie is nu 91 jaren oud.
Eens zei ik tegen iemand "er is moed voor nodig om oud te worden"en zij heeft moed. Moed, humor en een scherp verstand. We hebben samen een slogan verzonnen: héél mijn lichaam geeft het op, behalve mijn kop! Valt ze van ellende bijna uit elkaar, dan knoopt ze een humorlijntje om dat weerspannige lichaam en gaat door.
Zij leest de krant en volgt de politiek op de voet met rake meningen over de absurditeit van veel. Diep respect heb ik voor deze dame. Ik kijk goed naar haar, om te leren hoe het moet als ik zo ver ben.

btemplates

0 reacties:

Een reactie posten