verhalen

Maandag jl. heb ik mijn verhalen van Nazomer naar Arina Romeijn gestuurd. Mijn docente van het eerste uur.

Het zijn verhalen die elkaar wel raken maar toch apart geschreven zijn. Ik wil graag weten of ik er één geheel van kan maken en hoe ik dat kan doen. Ik ga dus een privéles krijgen waar ik veel van leren kan.

Toen ik het postkantoor uitliep voelde het ineens of ik iets van mijzelf had achtergelaten. Even zo'n raar moment van kaal.

Zo maar een deel van jezelf toevertrouwen aan de PTT of TNT zoals dat tegenwoordig heet.

Ook het gevoel van een stap gezet te hebben, waar ik al lang op aan het broeden was. Eindelijk!

Verder bezig met het verhaal van Lisa, dat er al weer anders uitziet dan op mijn blog.

Zoals gewoonlijk wanneer ik weer begonnen ben aan iets niews, loop ik er veel van weg en zoek dan andere dingen op mijn pc. Om altijd weer terug te komen bij mijn onderwerp van schrijven. De spanningsboog is niet erg lang, wel intens. Dat is mijn hele leven al zo geweest. Ik zie nog steeds 'ieder vogeltje vliegen'.

Ik weet dat Ton de Gruijter, die een prachtige gedichtenbundel heeft uitgegeven, ook een mooie website heeft en ik kan hem niet vinden. Dat komt wel in orde, via facebook Lebonton Dichter.

Maar dit gestuntel van mij laat mij weer voelen, dat ik een paar truukjes heb geleerd op de pc. en dat de paden buiten die truukjes, voor mij net zo vreemd zijn als de situatie waarin mijn hoofdfiguur Lisa nu zit, in mijn nieuwe verhaal.