hersenen


17.03.2011

Hersenen zijn een raar iets. De hele wereld zit er in opgesloten en komt te voorschijn op de meest merkwaardige momenten.
Zo zit ik op de fiets, terug van boodschappen doen en vraag mij ineens af hoe het met de ouders is van dat tweejarige jongetje dat in de Haarrijnse Plas is verdronken.
Het is al weer twee jaar geleden, ik ken de mensen niet, heb het in de plaatselijke krant gelezen. Jongetje van twee speelt in de pas aangelegde plas, er is geen toezicht, hij valt in een kuil onder het water en verdrinkt. Welke ouder erbij was, of er wel een ouder was, weet ik niet.Hij liep alleen langs de waterrand. Het is een aangelegde plas, misschien verwachtte niemand dat er kuilen zouden zijn, zoals langs de zeelijn.Iemand zal zich ontzettend schuldig hebben gevoeld en hoe zou het nu gaan met die persoon.
Maar waarom moet ik daar plotseling aan denken. Wat beroert mijn brein ineens zo dat ik op deze gedachte kom.Ik zag twee aangelijnde honden, allebij kletsnat.Zag ze in gedachten in de sloot springen en kwam zo bij het verdronken kind. Wat raar!
Ik ben nooit een kind geweest van grote concentratie. Van mij werd altijd gezegd:Zij ziet ieder vogeltje vliegen. Mijn spanningsboog is nog niet erg groot en ik heb de hoop al lang opgegeven. Ik zou het wel willen. Langdurig kunnen nadenken en dan tot conclusies komen. Maar terwijl ik deze laatste zin neerzet, heb ik al twee maal naar buiten gekeken. Het weer verandert en kennelijk merk ik dat terwijl ik met wat anders bezig ben.
Toch zit er veel in mijn kop. Het komt er alleen niet gemakkelijk uit. Moet ik een feit ophoesten, nu, meteen, dan wordt dat geblokkeerd. Twee dagen later tijdens een onnozele handeling, kan het mij zo maar te binnen schieten. Te laat!
Ik heb het boek van Dick Swaab 'Wij zijn ons brein' daar wil ik wel eens in lezen.
Vooral dan wat met hart en ziel te maken heeft en de afdeling hallucinaties.
Ooit was ik in Frankrijk en deed mee met een 'sacred dance'een dans over vertrouwen. Wij stonden in een kring en hielden elkaar zo vast, dat iedereen tussen gekruiste armen stond, wij konden niet vallen.Ogen dicht en heen en weer wiegen op het ritme van de muziek.Het duurde niet lang of ik kreeg het gevoel dat ik rondtolde.
Opeens schiet ik een tunnel in en kom uit bij de klaagmuur, alles helder zichtbaar onder warme zonneschijn. Ik zag de Joden bidden, ik zag ze briefjes tussen de stenen stoppen en ik hoorde de geluiden. En ineens denk ik: Nu sta ik al weer bij die klaagmuur. Al mijn levens heb ik bij die muur gestaan en ik wil het niet meer. Als ik nu niet maak dat ik weg kom, blijf ik mijn hele leven hier staan.
Ik deed mijn ogen open en stond in de kring, mijn dochter naast mij. Die keek mij enigszins opmerkzaam aan en zei: Mam, wat gebeurde er met je. Er is iets gebeurt, je ziet zo wit.
Ik heb het haar later verteld. Het was een fascinerende ervaring, maar geen idee waar die vandaan komt.
Hersenen zijn rare kronkels, ik zou ze zo graag willen snappen.

btemplates

10 reacties:

Anoniem zei

ik denk dat het beter is dat we niet alles snappen
van wat er omgaat in ons brein
en al helemaal niet hoe het werkt

nu al houden we onszelf al zo makkelijk voor de gek,
hoe zou het zijn als we alle verbindingen kenden
die elk milliseconde gelegd worden?
gek zouden we worden van de pogingen een sluier er over heen te leggen

Anoniem zei

Misschien is het goed dat we niet alles begrijpen

Athy zei

Helemaal mee eens. Wat mij verwondert is, dat er zomaar ineens een herinnering van lang geleden kan boven komen. Dan vraag ik mij af: hoe kan dat nou. Wat intrigeert mij zo dat dit ineens ergens vandaan komt. Misschien toch de behoefte aan meer dan brein alleen? Groet!

Ragfijn zei

Ik ben al zoekende en verbeterend naar mijn niet werkende hyperlink (keukengod) nog wat verder gegaan en kwam bij de uitzending van P&W terecht waar Dr. Swaab een toelichting geeft op zijn boek. Wel aardig naast de TAO ... ;)

Hier de link:

http://www.artsennet.nl/Kennisbank/Uitzending/Dick-Swaab-in-Pauw-Witteman.htm

Groet van Ragfijn

Athy zei

Ragfijn
Dankjewel voor de moeite. Die ga ik morgenavond bekijken, als ik nog leef. Krijg twee kleinkids te logeren, kompleet met crossfiets en poppenwagen.Deze oma krijgt een gevariëerd weekend. Groet!

lebonton zei

we zullen nooit ons zelf kunnen behappen.
wij zijn ons te groot.

Athy zei

Ooit zei ik tegen iemand, wij zijn eigenlijk doorgeschoten evolutie.Dag Ton, groet!

Anoniem zei

mooie mijmering...wanneer we ons zelf helemaal snappen, is de lol ervan af, vermoed ik

svara zei

prachtig blog Athy

we gaan van de ene associatie naar de andere zo lijkt
in de oosterse culturen is daar op een andere manier veel onderzoek naar gedaan o.a. middels meditaties
thema's en vragen waar ik me al lang mee bezighoudt.
blijft boeien.
de eerste twee regels, prachtig!
en een mooi beeld ook.
hartelijke groet van mij

Athy zei

Dank je, Svara, je woorden doen mij goed.De stilte van meditatie is soms als een pleister op een wond. Voor mij, althans.Groet, Athy.

Een reactie posten