zomer


'Ik hoop op een lange lome zomer. Zo een waar je traag van gaat leven' dacht ik de afgelopen winter. Een zomer vol licht. Van veel buiten zijn, deuren en ramen open.

Ik heb geen klagen.


Alleen, het schrijven kriebelt. Ik heb een tijdje terug een nieuw verhaal opgezet en dat opgeborgen totdat het tijd werd het opnieuw te lezen.

Dat was vandaag!

Een vrouw begint aan een nieuw hoofdstuk in haar leven. Een hoofdstuk waarvan ze zich bewust is dat ze daar zeker al 20 jaar tegen op ziet.
Tot zover mijn verhaal.

Ik zat vandaag achter mijn pctje, zo luchtig mogelijk gekleed, al had ik wel de deur kunnen open doen bij onverwacht bezoek.
Naast mijn toetsenbord een waaier en overal propjes papier om alle zweetdruppels op te vangen. In het kuiltje boven mijn borstbeen lag een plasje water. Het beeld zal duidelijk zijn.

Niet alleen was ik met mijn verhaal bezig maar ook mijn blog roept.

Ik ben als een kind met een nieuw speeltje. Loop wel een paar keer per dag naar boven om te zien of er reacties zijn op mijn tekst. En vandaag was dat zo. Ik ben met iedere reactie blij maar wanneer er eentje uit geheel onverwachte hoek komt vind ik dat wel heel bijzonder.

Ieder mens maakt, uiteraard, allerlei fasen door in zijn/haar leven, die als het goed is geintegreerd zijn in het hier en nu.
Soms herken ik er eentje. Een groet uit mijn verleden van wie ik eens was.

Voor mij komt dat allemaal bij elkaar wanneer ik deze stukjes schrijf.

btemplates

0 reacties:

Een reactie posten