sentimental journey


28.10.2010

Afgelopen zondag ben ik met mijn twee dochters naar het Vondelpark geweest. De buurt waar we woonden,waar ze geboren zijn en Sara, de oudste, heeft leren lopen.
We waren op een missie.
Zestien jaar geleden stierf hun vader zijn zelf 'gekozen' dood.
Ineens was er geen toekomst meer. Toch moesten er beslissingen genomen worden, al ging het maar over de grafrechten.
Tien jaar, besliste ik, zo ver vooruit kijken was al onmogelijk.
Vijftien jaren later kwam er bericht dat de graven ontruimd zouden worden. We konden opnieuw beslissen.
Een nieuwe begrafenis, wat betekende opnieuw alle formaliteiten doorstaan en achter een kist aanlopen.
Of een verzamelgraf, of een crematie.
Rebekka en ik kozen voor een verzamelgraf, Sara wilde een nieuw graf, voor het geval de kleinkinderen die deze opa nooit hebben gekend, naar de begraafplaats wilden, ooit, eens.

We zijn met z'n drieën uit eten gegaan om onze verschillen dichter bij elkaar te brengen. Ik was er van overtuigd dat dat zou gebeuren.
Rebekka kwam met een voorstel: Als het graf geopend wordt, halen we zand weg, naast de kist en brengen dat naar Amsterdam. De stad die eeuwig in zijn hart zat.
Een symbolisch gebaar dat iets van hem, in onze gedachten terug zou brengen naar Amsterdam.
Deze winter vroor het dat het kraakte en met twee thermosflessen heet water gingen wij naar het ondergesneeuwde kerkhof en haalden grond weg van de bevroren groeve.
Afgelopen zondag hebben wij die grond naar Amsterdam gebracht.

De beide dochters zijn geboren in het Lutherse Diaconessenhuis, dat met zijn achterkant in het Vondelpark stond.Vanuit de kraamkamer kon ik hem zien fietsen door het Vondelpark. Horen ook, want hij had een fluitsignaal (tropische vogel) waarop ik altijd reageerde. Nu is van de grond waarin hij begraven was, rondom verschillende bomen gestrooid. Eén hele grote oude boom. Een stap verder staat een boom waar vanuit één stam, drie stammen oprijzen,dat vond ik een mooi symbool en aan de overkant staat één solitaire grote kastanje, brede kroon, vlammend blad, daar hebben we de laatste grond gestrooid.
Vlak bij is het blauwe theehuis, daar zijn we thee gaan drinken. In de Leidsestraat hebben we even gewinkeld. In de Krijtberg aan het Singel hebben we kaarsjes gebrand. In die kerk gingen we naar de nachtmis met Kerst, vanuit Maarssenbroek.
Daarna zijn we gaan eten op het Spuiplein.
Teruglopend naar het station, werden we gevangen door de kermis op de Dam.
Beide dames vlogen op de draaimolen af, die al draaiend tot grote hoogte opklimt, dan tot halverwege afdaalt en weer omhoog gaat.
Een waardige apotheose, in de geest van hun vader.

De foto's heb ik genomen op Ameland, eind jaren zeventig, toen onze wereld nog heel was.

btemplates

0 reacties:

Een reactie posten